احمدشاه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Nasir Al-Mulk Cabinet.jpg|بندانگشتی|احمد شاه، ولیعهد و کابینه [[ابوالقاسم ناصرالملک|شاهزاده ابلحسن فرمانفرما]] همراه حضور نایب السلطنه ابوالقاسم ناصرالممالک؛ اثر اسدالله نقاش باشی ۱۳۲۸ هـ ق]]

احمدشاه پس از بازگشت به تهران در تیر ۱۲۹۹ استعفای وثوق‌الدوله را قبول کرد. سپس [[حسن پیرنیا|میرزاحسن خان مشیرالدوله ]] را به ریاست دولت انتخاب کرد. شاه کوشش کرد در دولت‌های مشیرالدوله و [[سپهدار رشتی]] با روسیه ارتباط برقرار کند و با اعزام مشاورالممالک انصاری به مسکو زمینه‌های انعقاد [[قرارداد ایران و شوروی ۱۹۲۱]] را فراهم کرد. در سوم اسفند ۱۲۹۹ احمدشاه در برابر کودتای [[سید ضیاءالدین طباطبایی|سیدضیاء]] و [[رضاخان میرپنج]] قرار گرفت و مجبور شد سید ضیاء را به ریاست الوزرایی انتخاب کند. احمدشاه در خرداد ۱۳۰۰ با کمک رضاخان که اینک [[سردار سپه]] نامیده می‌شد، موفق به عزل سیدضیاء شد و سپس [[قوام‌السلطنه]] را به ریاست الوزرایی منصوب کرد. متعاقباً کابینه‌های قوام، مشیرالدوله، کابینه دوم قوام، [[مستوفی‌الممالک]] و کابینه آخر مشیرالدوله از سوی احمدشاه روی کار آمدند. در پی آن، شاه سفری دوباره به اروپا داشت و پس از بازگشت، با سقوط کابینه مشیرالدوله در آبان ۱۳۰۲ مجبور شد به‌رغم میل قلبی‌اش، رضاخان سردارسپه را که در همه این مدت وزیر جنگ بود، به نخست‌وزیری انتخاب کند و بی‌درنگ در همان آبان ۱۳۰۲ ایران را بار دیگر به مقصد فرانسه ترک کرد. این سفر در واقع آغازی بر تبعید احمدشاه بود. احمدشاه در فروردین ۱۳۰۳ رضاخان را از ریاست الوزرایی عزل کرد، ولی با عدم قبول مجلس مبنی بر قبول نکردن دخالت شاه در عزل و نصب نخست‌وزیر و حمایت شدید مردم طرفدار او مجبور شد بار دیگر رضاخان را نخست‌وزیر کند. در شهریور و مهر ۱۳۰۳ شورش [[خزعل]] در خوزستان رخ داد. رضاخان احمدشاه را به حمایت از تجزیه کشور توسط خزعل متهم کرد،{{مدرک}} و خود به خوزستان عزیمت کرده و شورش را سرکوب نمود.

|۱۲۹۶تا۱۲۹۸ || قحطی بزرگ ایران که ۴۰٪۴۰ در صددرصد از جمعیت ایران به سبب گرسنگی و بیماری‌های ناشی از آن ازبین رفتند.