'''جمیل بن دراج'''، از [[اصحاب اجماع]] بوده استبوده‌است که نزد [[جعفر صادق]]، [[موسی کاظم]] و [[علی بن موسی الرضا]] بوده‌است. وی از راویان مورد اعتماد شیعه است که ۵۷۰ روایت از وی در [[کتب اربعه]] گزارش شده استشده‌است.
== سرگذشت ==
از تاریخ تولد جمیل بن دراج، اطلاعاتی در دست نیست. وی در دوران زندگانی خود، جعفر صادق، موسی کاظم و علی بن موسی الرضا را درک کرده‌است. خاندانش مقیم [[کوفه]] بوده‌اند. وی را نخعی نیز می‌خوانند چرا که با [[قبیله نخع]]، پیوند حمایتی داشته استداشته‌است. پدر وی ابوالصبیح دراج نام داشت که شغلش بقالی بود. برادر وی ([[نوح بن دراج]]) نیز از راویان ثقه در شیعه محسوب می شودمی‌شود. وی پس از مرگ موسی کاظم، در امامت علی بن موسی الرضا تردید کرد و به [[واقفیه]] پیوست؛ اما پس از مدتی، با مشاهده نشانه‌های امامت در علی بن موسی الرضا، به امامت وی باور پیدا کرد. جمیل در آواخر عمر نابینا شد و در عصر علی بن موسی الرضا از دنیا رفت.<ref name=":0">{{یادکرد وب|عنوان=دانشنامه جهان اسلام - بنیاد دائرة المعارف اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت|نشانی=http://lib.eshia.ir/23019/1/4898|وبگاه=lib.eshia.ir|بازبینی=2020-11-05|کد زبان=fa}}</ref>
== در رجال و حدیث ==
تمامی کتب رجالی، وی را به توثیق گزارش کرده اندکرده‌اند. در کتب رجال صفاتی چون ثقه، شیخ و وجه الطائقه به او اطلاق می شودمی‌شود که نشانه عظمت جایگاه اوست. [[رجال کشی|کشی]] او را به عنوان یکی از اصحاب اجماع گزارش کرده استکرده‌است که تمام علماء [[شیعه دوازده‌امامی|امامیه]] وی را توثیق کرده‌اند. با این حساب جمیل، بالاترین درجه اعتبار در رجال حدیثی شیعه را داراست. از وی ۵۷۰ روایت در کتب اربعه نقل شده استشده‌است. بیشتر روایاتی که از او گزارش شده در موضوع عقائد و اخلاق اسلامی است. از وی روایاتی در ابواب مختلف فقهی گزارش شده که بیانگر دانش گسترده فقهی او می‌باشد. او نزدیک به سیصد روایت را مستقیمامستقیماً از محمدباقر، جعفر صادق و موسی کاظم روایت کرده‌است. وی از اصحاب امامان شیعه نیز نقل روایت داشته استداشته‌است که برخی از آنها عبارتند از [[زراره|زراره بن اعین]]، [[محمد بن مسلم]]، [[قضیل بن یسار]]، [[ابو بصیر مرادی|ابوبصیر]] و [[عبدالله بن بکیر]]. وی در نقل روایت، از اصحاب خاص امامان شیعه بوده استبوده‌است و مورد اعتماد آنان بوده‌است.<ref name=":0"/>
جمع بسیاری از وی نقل روایت کرده‌اند؛ برخی از آنها عبارتند از: محمدبن‌محمدبن اَبی‌عُمَیرِ اَزْدی،اَزْدی، علی‌بن‌علی‌بن حَدید، احمد بن‌بن محمد بن‌بن اَبی‌نَصْر بَزَنْطی،بَزَنْطی، جعفر بن‌بن محمد بن‌بن حكیم‌حکیم و فضاله‌فضاله بن‌بن ایوب‌ایوب.<ref name=":0"/>
== تالیفات ==
از وی سه تألیف گزارش شده استشده‌است:<ref name=":0"/>
