هارولد اینیس: تفاوت میان نسخه‌ها

او رسانه های دارای سوگیری نسبت به زمان مانند پوست، سفال و سنگ را سنگین، ماندگار و بادوامبادوام؛ و در مقابل، رسانه های دارای سوگیریِ نسبت به مکان مانند کاغذ و پاپیروس را سبک و کم دوام می داند. از دید او، رسانه های وابسته به زمان سنگین و دیرپا، یا مانند سنتِ گفتار، بادوام بودند و به سختی از بین می رفتند،رفتند؛ اما رسانه های وابسته به مکان، سبک و قابل حمل بودند و امکان توسعه در مکان را داشتند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://rasekhoon.net/article/show/726250/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87-%DB%8C-%D8%B3%D9%88%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%B7%D8%A7%D8%AA|عنوان=نظریه سوگیری ارتاطات}}</ref>

اینیس استدلال می کند که امپراتوری های اولیه ی مصر، یونان و روم، بر کنترلِ نخبگان بر کلمات و واژگانِ نوشته شده متکی بودند. او با مقایسه این امپراتوری ها با نظم و تنظیمات اجتماعی اولیه، که بر کلمات و واژگان شفاهی متکی بودند، اظهار می دارد که قبل از اختراع حروف و نوشته، گفت و گوی [شفاهی]، شیوه ی مسلط گفتمان عمومی و اقتدار سیاسی بود که بسیار پراکنده بود. به تدریج، [استفاده از] حروف و نوشته، شیوه ی مسلط ارتباطات نخبگان شد و قدرت بسیار عظیم آن با اختراع کاغذ که قابل انتقال و ماندگاری بود، گسترش یافت. با اختراع کاغذ و چاپ، نخبگان محلیِ عمدتاً کوچک، قادر شدند بر مناطق وسیع جغرافیایی کنترل و نظارت پیدا کنند. بنابراین، رسانه های جدید ارتباطی، ظهور [[امپراتوری]] ها را ممکن ساختند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://rasekhoon.net/article/show/726250/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87-%DB%8C-%D8%B3%D9%88%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%B7%D8%A7%D8%AA|عنوان=نظریه سوگیری ارتباطات}}</ref>