بزهکاری: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ریچارد کلووارد]] و [[لوید ایر]] نخستین کسانی بودند که باندهای [[نوجوانی|نوجوانان]] بزهکار را مورد مطالعه قرار دادند. آن‌ها استدلال کردند که این باندها در اجتماعات خرده‌فرهنگی که احتمال دست‌یابی به موفقیت از راه قانونی در آن اندک است به وجود می‌آیند. بنابراین اکثر بزهکاران نوجوان در اجتماعات [[اقلیت]] محروم هستند. اعضای باندها برخی جنبه‌های مطلوب موفقیت مادی را می‌پذیرند، اما این ارزش‌ها از طریق خرده‌فرهنگ‌های اجتماع محلی پالایش می‌شوند. در محلاتی که شبکه‌های بزهکاری سازمان‌یافته وجود دارد، بزهکاری‌های کوچک مانند [[دزدی]]؛ به زندگی تبهکاری [[بزرگ‌سال|بزرگسالان]] هدایت می‌شود. در مناطقی که این‌گونه شبکه‌ها یافت نمی‌شوند بزهکاری باندهای نوجوانان معمولاً شکل نزاع و وحشی‌گری بهبهیافت خود می‌گیرد؛ زیرا فرصت اندکی برای اعضای باند وجود دارد تا به صورت جزئی از شبکه‌های بزهکاری بیرون آیند. افرادی که نمی‌توانند با نظم اجتماعی مشروع یا با خرده‌فرهنگ‌های بزهکاری روبه‌رو شوند معمولاً به [[انزواگرایی]] مبتلا می‌شوند و گرفتار [[اعتیاد]] به [[مخدر|مواد مخدر]] خواهند شد. کار کلوووارد و [[آلبرت کهن]] در مورد خرده‌فرهنگ‌های بزهکاری مطالعاتی داشتند که نشان داد شخص بزهکار معمولاً موقعیت فرودست خود را در درون [[نظم اجتماعی]] تشخیص می‌دهند و به جای [[هنجارفرستی]]، [[هنجارشکنی]] و به جای [[ارزش‌شکنی]]، [[هنجارشکنی]] را برمی‌گزیند.