چهار شغل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''چهار شغل''' {{چینی سنتی|士農工商}} به طبقه‌بندی [[شغل|شغلی]] که در [[تاریخ چین]] از آن استفاده می‌شد و توسط محققان [[کنفسیوس‌گرایی]] یا حقوقدانان ایجاد شده بود اشاره دارد. این سیستم تا اواخر [[دودمان ژو]] (از سال ۱۰۴۶ پیش از میلاد تا ۲۵۶ پیش از میلاد) بخشی اصلی از ساختار اجتماعی را در چین تشکیل می‌داد. این چهار شغل عبارت بودند از [[شی (شغل)]] (دانشمندان، نجیب‌زاده)، [[نونگ]] (کشاورزان، دهقان)، [[گونگ (شغل)]] (صنعتگران و برزگران) و [[شانگ]] (بازرگانان و کاسبان) بودند. چهار مشاغل همیشه به این ترتیب نیز نبوده‌اند. این چهار دسته کلاس اقتصادی اجتماعی نبودند. نه ثروت و مقام به این مقوله ارتباط داشت و نه وراثت. این سیستم در تمام گروه‌های اجتماعی حاضر در جامعه پیشامدرن چین تأثیرگذار نبود و مقوله‌های گسترده آن بیشتر ایده‌آل‌سازی بود تا واقعیت عملی. [[تجاری‌سازی]] جامعه چین در [[ دودمان سونگ]] و [[دودمان مینگ]] مرزهای این چهار شغل را بیشتر محو کرد. تعریف هویت طبقه [[شی (شغل)]] با گذشت زمان تغییر کرد - از جنگجویان، به علمای اشراف و سرانجام به بوروکرات‌های علمی.<ref name =guliang>{{cite wikisource |wslanguage=zh |title=Guliang Zhuan |wslink=春秋穀梁傳/成公 |quote=古者有四民：有士民，有商民、有農民、有工民。夫甲，非人人之所能為也。丘作甲，非正也。}}</ref><ref name=xunzi>{{cite wikisource |wslanguage=zh |title=Xunzi |wslink=荀子/王制篇 |quote=農農、士士、工工、商商}}</ref> همچنین در هم آمیختگی تدریجی کلاس‌های نجیب بازرگان و مالکان اربابی وجود آمد که در اواخر [[سلسله مینگ]] به اوج خود رسید. به نوعی این نظام اجتماعی در سراسر [[حوزه فرهنگی چین]] پذیرفته شد.