سردشت: تفاوت میان نسخه‌ها

|بخش=[[بخش مرکزی شهرستان سردشت|مرکزی]]

|دهستان=

|رشدجمعیت=

|تراکم‌جمعیت=

|ره‌آورد= انگور سیاه، عسل، انجیر، گردو، سماق، کالاهای خارجی

|وبگاه=[http://www.sardashtcity.ir/homepage.aspx?site=DouranPortal&tabid=1&lang=fa-IR شهرداری سردشت]

|پانویس=

}}

 

سردشت در پای کوه گرده سور بر روی دشتی در ارتفاع به وسعت ۵/۲ کیلومتر مربع و با ارتفاع ۱۴۸۰ متر از سطح دریا و طول جغرافیایی ۴۵٫۵۳ شرقی و عرض ۳۶٫۲۵ شمالی بر کنار چشمه آبی رو به شرق مشرف به رودخانه کلو قرارگرفته‌است. آب آشامیدنی شهر و قسمت اعظم آب زراعتی زمین‌های اطراف شهر از این چشمه که کانون آبگیر کوه گرده سور کوه‌های مرزی می‌باشد تأمین می‌گردد.<ref>{{پک|ابراهی افخمی|۱۳۷۳|ک=تاریخ و ادب و فرهنگ مکریان-جلد دوم|ص=۲۸۴}}</ref>

سردشت در دل رشته کوه‌های مرزی و در ۳۵ کیلومتری اقلیم کردستان عراق و نزدیکترین شهر اقلیم به آن شهر قلعه دزه است.<ref>{{پک|ابراهی افخمی|۱۳۷۳|ک=تاریخ و ادب و فرهنگ مکریان-جلد دوم|ص=۲۸۶}}</ref>

 

 

از جاذبه‌های گردشگری سردشت می‌توان به [[آبشار شلماش]] (در فاصله ۸ کیلومتری شهر، گردنه زمزیران بین سردشت و مهاباد، آبشار رزگه در منطقه آلان، آبشار چکوو تفرجگاه خدرآباد و آب معدنی گراوان در ۲ کیلومتری شهر ربط و روستای زیبایی بیوران اشاره کرد.

=== زبان ===

مردم سردشت به زبان کردی سورانی و با لهجه مکریانی (مُکُریانی) صحبت می‌کنند. البته مردم منطقه سردشت نیز با لهجه مکریانی خود تکلم می‌کنند که تفاوت های کوچکی با لهجه مکریانی رایج در مهاباد و پیرانشهر دارد. زبان کردی موکریانی شاخه‌ای از [[کردی سورانی]] محسوب می‌شود و قرابت‌های همسان با سورانی هولیر در استان اربیل و سورانی بابانی استان سلیمانیه در کردستان عراق دارد. [[مکریان]] نام امارت تاریخی است که پیش از قانون جدید تقسیمات کشوری به منطقه‌ای در شمال غربی ایران گفته می‌شد که شامل شهرستان‌های تکاب، بانه، سقز، شاهین دژ، [[بوکان]]، سردشت، [[اشنویه]]، [[مهاباد]] و پیرانشهر و نقده می‌شد. منطقه رانیه و پژدر و قلادزه در کردستان عراق نیز به لحاظ قرابت زبانی و فرهنگی نیز به مکریان نزدیک است.

 

=== جمعیت ===