به گفته [[راجر سیوری]]، خوزستان سرزمین مردمان خوزی یا هوزی یا حوزی (که [[استرابون]] و [[پلینیوس]] از آن به اسم اوکسیاوزی <ref>uxii</ref> ذکر کرده‌اند) است. این استان با عیلامیان باستان و [[شوش]] کم و بیش مرتبط است. نام [[اهواز]]، [[شوش]] و هویزهحویزه منعکس‌کننده ساکنین این منطقه در زمان عیلامیان بوده‌است.<ref>[[راجر سیوری|R.M.SAVORY]] ,"khuzistan",Encyclopedia of islam,vol 5,page 80,brill,1986</ref> واژهٔ خوزاوز در عربی به صورت هوز و گاه به صورت حوز درآمده است. کلمه اهواز نیز در عربی جمع هوز می‌باشدیا که خود معرب خوزحوز است و اهواز به معنای خوزی‌هاحوزی‌ها یا هوزی‌ها که در متون اسلامی به اسم مدینه الاهواز به معنای شهر خوزی‌هاهوزی‌ها آمده‌است و کلمهٔ هویزهحویزه هم بر وزن فُعیله به معنای خوزحوز کوچک نیز از همین ریشه گرفته شده‌است.هوزها یا حوز ها مردمان سامی تبار دشت عیلام بودند که از منطقه شوش تا جنوب اقلیم عیلام در کنار دریا میزیستند و جزو اقوام سامی تبار آرامی و عرب بودند که پس از تضعیف عیلام پادشاهی عربی میسان یا به آرامی میشان را ساختند و به مدت سه و نیم قرن استقلالشان را از اشکانیان حفظ کردند و سرانجام آخرین پادشاه عرب هوزی توسط اردشیر ساسانی کشته شد که پیشتر با یاری عرب های دشت رامز اشکانیان را شکست داده بود و حکومت میسن شاه و یا تازین شاه در اهواز پایان یافت .[[منبع:کتاب خوزستان و تمدن دیرینه آن نویسنده :ایرج افشار سیستانی ]]
