دربارهٔ شاذلیه گفته‌اند که این طریقت آسان‌ترین طریقت‌هاستطریقت‌هاست؛ زیراچرا که نیازی به مجاهدت‌های پیچیده و طاقت‌فرسا ندارد. در طریقت شاذلیه از سازهای موسیقی خبری نیستنیست، و تنها به آهنگ‌های موزونموزون، دعادعا، یا اشعار [[عرفانی]] اکتفا می‌شودمی‌شود؛ که هنگام تلاوت، روندی تصاعدی و شتابدار دارددارند.
اصول پنج‌گانهپنج‌گانهٔ طریقهطریقهٔ ابوالحسن شاذلی عبارتند از: ۱ - خداترسی ظاهری و باطنی. ۲ - پیروی از سنت در گفتار و کردار. ۳ - عدم اعتنای به خلقخلق؛ چه در روزگار خوشی و چه به هنگام بدی روزگار. ۴ - تسلیم و رضا در امور جزئی و کلی. ۵ - توکل در شادی و اندوه.<ref name="دهخدا: شاذلیه">دهخدا: شاذلیه</ref>
او از مریدانش می‌خواست که در عین اشتغال به کارهای خودخود، به [[نیایش]] پردازندبپردازند. شواهدی وجود دارد که وی پیروان خویش را از ترک اشتغالات و امور عادی بازمی‌داشت وبازمی‌داشت؛ با گدایی مخالفت می‌کردمی‌کرد، و از پذیرش اعاناتی که حکومت وقت برای اعطایاعطا به خانقاه فقرا اختصاص داده بودبود، خودداری می‌کرد. آماج فرجامین شاذلیشاذلی، رسیدن به مقام [[فنا]] بود و برای این منظور، از روش [[وردخوانی]] را پیروی می‌کرد.از جمله نوادگان ابوالحسن شازلیشاذلی در کردستان میتوانمی‌توان به [[شیخ عثمان سراج‌الدین تویلی|شیخ عثمان سراج الدین ته ویلی]] اشاره کردکرد؛ که خاندان اوخاندانش، مروج اصلی طریقت نقشبندی در قرن سیزدهم در بلاد عثمانی هستندبودند.<ref name="دهخدا: شاذلیه" />
