دل تاریکی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Al.re.sh.na (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار: |
||
خط ۲۴:
| پیش از =
}}
'''''دل تاریکی''''' {{انگلیسی|Heart of Darkness}} نام [[رمان]]ی کوتاه از [[جوزف کنراد]] است که در سال ۱۸۹۹ توسط مجلهٔ معروف ''بلک‌وودز'' در ۳ سری و به سبک «داستان در داستان» {{انگلیسی|frame narrative}} منتشر شد.
== خلاصهٔ داستان ==
خط ۳۰:
== دربارهٔ داستان ==
به نظر می‌رسد نویسنده در رمان ''دل تاریکی'' انسان را به چالش کشیده و این موضوع را بیان کرده‌است که انسان بین [[خیر و شر]] حق انتخاب دارد. او می‌تواند با هیولای دربند درونی و بیرونی خود متحد شود و جامعهٔ انسانی را به تباهی بکشاند: «در آنجا آدم به چیزی نگاه می‌کرد که هیولاوار
آثار جوزف کنراد نشان‌دهندهٔ آگاهی عمیق و معنوی همراه با تکنیک‌های ماهرانه داستان‌نویسی‌اند و دربرگیرندهٔ ابعاد مختلف جامعه انسانی‌اند. او همچون دانته که ''[[کمدی الهی]]'' را در قرون سیاه وسطی سروده رمان ''دل تاریکی'' را در اواخر قرن ۱۹ میلادی نوشت که دولت‌های استعمارگر یا شرکت‌هایی نظیر شرکت جهانی آفریقا به بهانه‌هایی چون ترویج تمدن، انتقال مدنیت و تزکیهٔ روح بومیان تحت عنوان زایر شروع به تاراج ثروت بومیان به‌ویژه در کنگو کردند. کتاب ''دل تاریکی'' در واقع سفرنامه‌ای واقعی هم به اعماق ضمیر انسان و هم به مناطق جغرافیایی آفریقاست که در آن انسان‌ها به گونه‌ای ترحم‌آمیز یا بردهٔ جهالت خویش‌اند یا بردهٔ حرص و طمع.
کنگویی که دارای منابع ارزان [[نیروی کار]]، معادن [[طلا]]، [[الماس]]، [[کولتان]]
متأسفانه در عصر کنونی نیز صدها آفریقایی هرساله بر اثر جنگ و قحطی جان خود را از دست می‌دهند که نزدیک به بیست و پنج درصد آن‌ها زنان و کودکان‌اند.
در این رمان برخی واژه‌ها مانند رودخانه جایگاه ویژه‌ای دارند. رودخانه دارای ویژگی‌هایی چون داشتن مبدأ، جاری بودن، رسیدن به مقصدی معین، حاصل‌خیزی اطرافش، پیچ‌وخم‌های مبهمش و گاه پیش‌بینی‌ناپذیری‌اش است که همچنین نشانه‌ای از چگونگی روح آدمی و دنیاست. دنیا گاه به روح به ما لبخند می‌زند و گاه دلمان را به درد می‌آورد.
رودخانه زمانی همچون انسان آرامی است که از درون، روحش بی‌قرار است و آمادهٔ طغیان. رود گاهی سیلی ویرانگر می‌شود، همچون [[روح انسان]] دربند دیوهای طمع و قدرت. نکتهٔ اصلی این‌جاست که پیج‌وخم رودخانه تابع طبیعت است، اما انسان داستان کنراد مانند مارلو که به نظر می‌رسد شخصیت اصلی داستان است به‌دنبال داشتن روح کشف ناشناخته‌ها از کودکی و خسته از ابتذالات روزمره و رسیدن به معرفت درونی، مسیر پرپیچ‌وخم راه خود را برمی‌گزیند و با دانایی به ضمیر روشن می‌رسد.
برخلاف او کسانی مانند کورتس به‌عنوان شخصیت دوم داستان (البته به‌ظاهر، چراکه در واقع کورتس و مارلو هردو یکی‌اند) به‌دنبال قدرت و ثروت با استفاده از توانمندی‌هایش با [[نژادپرستی]] در مغاک تیره‌روزی خود دفع می‌گردد، نژادپرستی که مارلو مخالف آن است و یکی ار سیاه‌ترین اعمال بشری محسوب می‌شود.
اما همچون رود بیابان هم نقش ویژه‌ای در این اثر دارد: «در آخر بود که وقوف یافت منتها بیابان از همان دم او را کشف کرده
== نظرات منتقدان ==
رمان دل تاریکی با بازخوردهای بسیار متنوع و متفاوتی روبه‌رو
== منابع ==
| |||