کشت بافت: تفاوت میان نسخه‌ها

کشت بافت، رشد بافت‌ها یا سلول‌ها به صورت جداگانه از ارگانیسم است. این کار معمولاً با استفاده از محیط کشت مایع، نیمه جامد یا جامد (مانند محیط کشت براث (آبگوشت) یا آگار) انجام می‌شود. کشت بافت به کشت سلول‌ها و بافت‌های حیوانی اشاره می‌کند. در اصطلاح اختصاصی‌تر از این اصطلاح برای کشت گیاهان استفاده می‌شود. اصطلاح «کشت بافت» به وسیلهٔ آسیب‌شناس آمریکایی مونتروز تومستوماس باروز، ابداع شد.<ref>1. Carrel, Alexis and Montrose T. Burrows “Cultivation of Tissues in Vitro and its Technique”; Journal of Experimental Medicine 13 (1911: 387-96)</ref>

* کشت هاپلوییدهاپلوئید

در کاربرد مدرن، کشت بافت به‌طور کلی به رشد سلول‌ها از بافت یک جاندار چندسلولی در شرایط [[برون تنی|برون‌تنی]] (in vitro) اشاره می‌کند. این سلول‌ها ممکن است از یک ارگانیسم دهنده (سلول‌های اولیه یا پرایمری) یا از یک لاین سلولی حفظ شده جداسازی شوند. سلول‌ها در یک محیط کشت بافت، که حاوی مواد مغذی ضروری و منابع انرژی لازم برای حیات سلول است، غوطه ور می‌شوند.<ref>8. ^ Martin, Bernice M. "Routine Cell Culture." Tissue Culture Techniques: An Introduction. Boston: Birkhäuser, 1994. 29-30. Print.</ref> اصطلاح کشت بافت اغلب بجایبه‌جای [[کشت سلولی]] استفاده می‌شود.