سرو: تفاوت میان نسخه‌ها

درخت سرو از هزاران سال پیش در ایران کاشت شده‌است و یکی از نمونه‌های کهنسال این درخت، [[سرو کشمر]] (کاشمر) بوده‌است که کاشت آن را به [[زرتشت]] دانسته‌اند. اکنون نیز نمونه‌های کهنسال دیگری از درخت سرو در جاهای دیگر ایران همچنان استوار است که مهم‌تر از همه، سرو کهنسال چند هزارساله، در شهر [[ابرکوه]] [[یزد]] است که کهنسال‌ترین سرو جهان به‌شمار می‌رود. یکی از ذخیره‌گاه‌های کم‌مانند سروهای کهنسال در [[استان ایلام]] است که آن‌ها را به نام [[سروهای زربین]] می‌شناسند.

 

سرو ایرانی به عنوان نماد آزادگی، پایداری و خرّمی ایرانیان توصیف می‌شود و در فرهنگ ایران جایگاه کلیدی دارد. این درخت به عنوان یک درخت درست قامت و همیشه سبز حتی در سرما پایداری می‌کند. درست قامتی سرو (سرو سهی) از آن جهت مهم است که بر خلاف درختان دیگر با تغییر عوامل و فشارهای داخلی و خارجی به چپ یا راست منحرف نمی شود و در نهایت روند رشد درست خود را حفظ می کند از اینرو ایرانیان باستان آن را الگوی طبیعی برای انسان می دانستند. واژه سروش (فرشته پیام آور)<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B4|عنوان=معنی سروش در لغت نامه دهخدا}}</ref> برگرفته از واژه سرو می‌باشد. درستی از آن جهت مفهوم کلیدی محسوب می شود که انسان نتیجه انتخابهای خود ([[کارما]]) را برداشت خواهد کرد.<ref name=":0">{{یادکرد وب|عنوان=سرو نامه|نشانی=https://docs.google.com/document/d/1c9mVriZDwRzzKQhwZPUwgUeLLLm-eedmVleoVwnj1dg/edit?usp=embed_facebook|وبگاه=Google Docs|بازبینی=2020-10-10|کد زبان=fa}}</ref>