احمد میمندی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوالحسن القاسم احمد بن حسن میمندی''' یا به کوتاهی '''احمد میمندی''' که به او عنوان افتخاری '''شمس‌الکُفاة''' داده بودند، وزیر دربار غزنوی در دوره [[سلطان محمود غزنوی]] و پسرش [[سلطان مسعود غزنوی|مسعود غزنوی]] بود. او پس از [[ابوالعباس اسفراینی]] به وزارت رسید. میمندی زبان [[زبان فارسی|فارسی]] که پیش از آن در دوره اسفراینی زبان رسمی دربار غزنوی شده بود را برانداخت و دوباره زبان [[زبان عربی|عربی]] را زبان رسمی دربار کرد.

میمندی از جمله بزرگ زادگان [[میوند، افغانستان|میوند]] قندهار بود و از کودکی با [[سلطان محمود غزنوی|سلطان محمود]] یکجا پرورش یافته و برادر رضاعی او بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سلطنت غزنویان|زبان=فارسی|نام=خلیل اللهخلیل‌الله|نام خانوادگی=خلیلی|پیوند نویسنده=خلیل‌الله خلیلی|صفحه=256|شابک=9789936200098|نشانی=https://drive.google.com/file/d/1SHDr7TfO7b3jfbs-0ebDSFhyRWM09RbO/view}}</ref> حسن، پدر احمد در حكومتحکومت [[سبکتگین|سبكتگین]] پدر محمود عامل [[بست (شهر)|بُست]] بود و به اتهام خیانت در اموال دولتی به فرمان سبكتگینسبکتگین كشتهکشته شد، اما سبكتگینسبکتگین چندی بعد بی‌گناهی وی را دریافت و از كردۀکردهٔ خود پشیمان شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=[[تاریخ یمینی]]|نام خانوادگی=[[عتبی]]|صفحه=۳۳۷}}</ref>

از آنجا كهکه میمندی در خانواده‌ای دیوانی پرورش یافت و نیز از كودكیکودکی در دربار غزنویان حضور داشت، آیین دبیری و امور دیوانی را به خوبی فرا گرفت و مناصب متعددی به دست آورد. او كارهایکارهای دیوانی را از ۳۸۴ قمری در دیوان محمود غزنوی كهکه در آن وقت از سوی [[سامانیان]] سپهسالار [[خراسان]] بود آغاز كردکرد. <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=[[تاریخ یمینی]]|نام خانوادگی=[[عتبی]]|صفحه=۳۴۳}}</ref>

در سال ۴۰۱ قمری پس از اینکه [[سلطان محمود غزنوی|سلطان محمود]] بر [[ابوالعباس اسفراینی]] خشم گرفت و وزیر از مقام خود کناره گرفت و خود را در قلعهٔ غزنین محبوس کرد، میمندی از طرف سلطان به مدیریت امور پرداخت و در سال ۴۰۴ یا ۴۰۵ قمری رسماً بر منصب وزارت نشست.<ref name=":0">{{یادکرد وب|عنوان=احمد بن حسن میمندی {{!}} دائرةالمعارف بزرگ اسلامی {{!}} مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی|نشانی=https://www.cgie.org.ir/fa/article/225517/%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AFاحمد-%D8%A8%D9%86بن-%D8%AD%D8%B3%D9%86حسن-%D9%85%DB%8C%D9%85%D9%86%D8%AF%DB%8Cمیمندی|وبگاه=www.cgie.org.ir|بازبینی=2020-12-30}}</ref> مورخان كفایتکفایت و كاردانیکاردانی وزیر جدید را در غیاب سلطان در گردآوری مالیاتها و انتظام امور دیوانی و رسیدگی به حال رعایا، فراوان ستوده‌اند. او بر عمال مالیاتی سخت می‌گرفت و پریشانیهایی را كهکه در نتیجۀنتیجهٔ بی‌تدبیری وزیر پیشین در گردآوری مالیاتها به وجود آمده بود، سامان داد و پس از بازگشت سلطان از هندوستان، مالی وافر از خراسان و هرات به خزانه فرستاد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=[[تاریخ یمینی]]|نام خانوادگی=[[عتبی]]|صفحه=۳۴۴–۳۴۵}}</ref> با اینحال، در سال ۴۱۶ قمری سلطان محمود بر میمندی خشم گرفت و او را پس از عزل از وزارت در [[کالنجر|دژ كالنجرکالنجر]] زندانی کرد.<ref name=":0" />

پس از به سلطنت رسیدن [[سلطان مسعود غزنوی|مسعود غزنوی]] در سال ۴۲۱ قمری او میمندی را از زندان آزاد کرد و از او خواست که وزارت را به عهده بگیرد. میمندی در ابتدا از قبول کردن منصب وزارت خودداری کرد اما سرانجام با اصرار سلطان در ماه صفر ۴۲۲ قمری خلعت وزارت پوشید.<ref name=":0" /><ref>{{cite encyclopedia|article=AḤMAD MAYMANDĪ|last=Yūsofī|first=Ḡ. Ḥ.|url=https://iranicaonline.org/articles/ahmad-b-19|encyclopedia=Encyclopaedia Iranica, Vol. I, Fasc. 6|pages=652–650|location=|year=2011|title=|date=}}</ref>

میمندی در [[۲۵ محرم]] ۴۲۴ قمری پس از اینکه ۱۵ روز بیمار بود در [[هرات]] درگذشت.<ref name=":0" /> پس از او [[احمد عبدالصمد]] به مقام وزارت دربار [[سلطان مسعود غزنوی]] رسید.<ref>{{یادکرد ژورنال|عنوان=احمد عبدالصمد از نگاه بيهقيبیهقی و منوچهريمنوچهری|نام۱=نورالدین|نام خانوادگی۱=مقصودی|نام۲=پروانه|نام خانوادگی۲=عشق آزادی|نشریه=بهارستان سخن (ادبیات فارسی)|شماره=شماره ۱۳|سال=۱۳۸۸|پیوند=https://www.sid.ir/FileServer/JF/29913881301.pdf|صفحات=ص ۱–۲۲|دوره=سال پنجم}}</ref>

{{پانویس|خلیلی، خلیل‌الله، سلطنت غزنویان، ص، ۲۵۶=(۲)|۲}}