اسماعیلیان الموت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{اسماعیلیه}}

{{اصلی|اسماعیلیان (مذهب)}}

 

[[اسماعیلیه|اسماعیلیان]] در نقاط مختلف اصفهان از جمله قلعه‌های لنجان، [[قلعه شاهدژ (نهبندان)|شاهدژ]]، کوه‌های غربی و جنوبی اصفهان ساکن بودند. آنان با این که با حکومت وقت مشکلاتی داشتند اما فعالیت‌هایی به دور از ذهن در طول تاریخ به آن‌ها نسبت داده شده‌است. مثل این که افرادی که از کوچه‌های خلوت و باریک در حال گذر بودند را دستگیر کرده و به قتل می‌رساندند. آنان به خاطر اعمالی که داشتند تحت فشار حکومت قرار گرفتند که به دنبال آن سلجوقیان [[عبدالملک بن عطاش]] را به طرز فجیعی در این زمان به قتل رسانیدند و دیگر افراد مشکوک به باطنی‌گری هم در خرمن‌ها آتش زدند.<ref>{{پک|لوئیس|۱۳۶۳|ک=اسماعیلیان در تاریخ|ص=۲۸۴}}</ref><ref>{{پک|بویل|۱۳۸۷|ک=از آمدن سلجوقیان تا فروپاشی ایلخانان|ص=۴۱۶–۴۱۷}}</ref> اسماعیلیان هم که از این اوضاع به شدت خشمگین بودند در ربیع‌الاول ۵۱۵ ه‍.ق مسجد جامع و کتابخانهٔ آن را به آتش کشیدند. به گفتهٔ [[ضیاءالدین بن اثیر|ابن اثیر]] در ۵۱۵ ه‍. ق، یک هفته پیش از آتش‌سوزی، قصری سلطنتی در اصفهان سوخت که از بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین قصرها بوده‌است، وی همچنین اضافه می‌کند این حریق توسط باطنیان انجام شده‌است.<ref>{{پک|جبل عاملی|۱۳۹۲|ک=تاریخ تحولات مسجد جامع اصفهان|ص=۴۸}}</ref><ref>{{پک|ریاحی|۱۳۷۵|ک=حریق مسجد جامع اصفهان در عصر سلجوقی|ص=۲۰–۲۱}}</ref><ref>{{پک|هیلنبراند|۱۳۷۴|ک=معماری اسلامی ایران|ص=۲۴۸}}</ref>