تجربه نزدیک به مرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

[[کریس فرنچ]]، روان‌شناس بریتانیایی، نظریه‌های روان‌شناسی و فیزیولوژیکی را ارائه داده‌است که نشان دهندهٔ مادی بودن تجربهٔ نزدیک مرگ است. در یک نظریهٔ روان‌شناسی، چنین توضیح داده شده‌است که تجربه نزدیک به مرگ در واقع یک مکانیزم دفاعی است که در زمان‌های خطرِ شدید رخ می‌دهد. نظریه‌های فیزیولوژیکی بسیاری، برای تجربهٔ نزدیک مرگ مطرح شده‌اند که از آن جمله می‌توان به نظریه‌هایی اشاره کرد که بر پایهٔ [[هیپوکسی مغزی]]، کمبود اکسیژن، [[هیپرکاپنه]]، اندورفین و سایر انتقال دهنده‌های عصبی و فعالیت‌های غیرعادی در [[لوب گیجگاهی]] هستند.<ref name="French2005">[[کریس فرنچ|French, Chris]]. (2005). ''Near-Death Experiences in Cardiac Arrest Survivors''. Progress in Brain Research 150: 351–367.</ref> اما طرفداران صحت تجربیات نزدیک به مرگ، مشاهدات این تجربه‌گران را بسیار روشن تر از آن می‌دانند که بتوان آن‌ها را توهمات ناشی از عوارض فوق همچون ترشح اندروفین یا کاهش اکسیژن دانست. همچنین عدم گزارش ادراکاتی شبیه به تجربیات نزدیک به مرگ در آزمایش هایی که بر روی تاثیر کاهش سطح اکسیژن بر فعالیت مغز انجام گرفته را دلیلی بر رد نظریه کریس فرنچ می‌دانند.<ref name=":1">{{یادکرد ژورنال|عنوان=بررسی چیستی تجربه نزدیک به مرگ و نقد دیدگاه های متناظر با آن|کوشش=محبوبه ساعی و علینقی قاسمیان نژاد|نشریه=اندیشه نوین دینی|پیوند=http://ensani.ir/file/download/article/20150927181918-9445-120.pdf|شماره=38|سال=1399}}</ref>