بودیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

بوداگرایی از دیدگاه شمار پیروان، پس از [[مسیحیت]]، [[اسلام]] و [[هندوگرایی]] چهارمین دین جهان است. آیین بودا به سه شاخه اصلی بخش می‌شود. شاخه بزرگ‌تر [[مهایانه]] و شاخهٔ سنتی‌تر اما کوچک‌تر [[تراوادا|تراوده]] نام دارد. شاخه سومی نیز به نام [[وجره‌یانه]] با جنبه‌های صوفیانه در تبت، بوتان، و مغولستان رایج است. تراوده بر اهمیت بودای تاریخی یعنی [[سیدارتا گوتما]] تأکید دارد. آیین بودایی در پی رویدادهای تاریخی از [[هند]] و [[نپال]] رخت بربست و به سوی سرزمین‌های شرقی کوچید. کشورهای جنوبی‌تر مانند [[سری‌لانکا]]٬ کامبوج، لائوس، تایلند و برمه پیرو شاخهٔ تراوده و شمالی‌ترها مانند [[چین]]٬ [[ژاپن]]، کره، ویتنام، سنگاپور و تایوان پیرو گونه‌هایی از کیش مهایانه هستند.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=|عنوان=سفر به دل ادیان|نام خانوادگی=ن. فخر|نام=|ناشر=|سال=۱۳۹۳|شابک=|مکان=|صفحات=۸۴}}</ref> بیشترین گسترش آیین بودایی زمانی رخ داد که [[آشوکا شاه]] به این دین گروید و به گستراندن آن مشغول شد.{{مدرک}}