دادخواست علیه قانون محدودیت سنی رابطه جنسی در فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Jafar.ghadimkhani (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۱:
در سال ۱۹۷۷، نامه‌ای از طرف بزرگان فرانسوی خطاب به [[مجلس فرانسه]] خواستار لغو چندین ماده از قانون [[سن رضایت|سن رضایت نامه]] و جرم‌زدایی از کلیه روابط توافقی میان بزرگسالان و کودکان زیر پانزده سال (سن رضایت در فرانسه) شد. تعدادی از [[روشنفکر|روشنفکران]] فرانسوی - از جمله نام‌های برجسته‌ای مانند [[لویی آراگون|لوئیس آراگون]]، [[میشل فوکو]]، [[ژان-پل سارتر|ژان پل سارتر]]، [[ژاک دریدا]]، [[لوئی آلتوسر|لویی آلتوسر]]، [[رولان بارت]]، [[سیمون دو بووار]]، [[ژیل دلوز]]، [[فلیکس گاتاری|فلیکس گواتاری]]، [[میشل لیریس]]، [[آلن رب گریه|آلن رب-گریله]]، [[فیلیپ سولرس|فیلیپ سولرز]]، [[ژاک رانسیر|ژاک رانسییر]]، [[ژان-فرانسوا لیوتار|ژان فرانسوا لیوتار]]، [[فرانسیس پونژ|فرانسیس پونگ]]، برنارد بسرت و پزشکان و روانشناسان برجسته ای - [[دادخواست]] را امضا [[دادخواست|کردند]].<ref>{{Cite web|url=http://www.dolto.fr/fd-code-penal-crp.html|title=Lettre ouverte à la Commission de révision du code pénal pour la révision de certains textes régissant les rapports entre adultes et mineurs|accessdate=2020-01-06|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200125093636/http://www.dolto.fr/fd-code-penal-crp.html|archivedate=2020-01-25}}</ref> در این نامه آمده بود: تبدیل پدوفیلیا (میل به آمیزش جنسی با کودکان) به یک تابو، مصادره ی تحمل ناپذیر هستی و معنای زیست انسانی است. حیف است که کودکان به سبب نقش هایی که جامعه برای آن‌ها تدوین و تببین کرده نتوانند از تجارب جنسی آزاد با بزرگسالان برخوردار شوند.<ref>{{https://www.akhbar-rooz.com/%D9%BE%D8%AF%D9%88%D9%81%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%D8%B9%D8%B1%D8%B6-%D8%AC%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%81%D9%88%DA%A9%D9%88%D8%8C-%D8%B3/|title=پدوفیلیا (تعرض جنسی به کودکان) و فوکو، سارتر، آلتوسر، دریدا و دیگر فیلسوفان و روشنفکران فرانسه – فروغ اسدپور|}}</ref>

در سال ۱۹۷۹، دو نامه سرگشاده در روزنامه‌های فرانسه منتشر شد که از افرادی که به اتهام [[تجاوز قانونی]]، در چارچوب لغو قوانین رضایت سن دستگیر شده‌اند، دفاع می‌کرد.
 
== پیش زمینه ==
فوکو این استنباط عمومی که کودکان حق ندارند به طور داوطلبانه و با میل و رضایت شخصی وارد رابطه جنسی با بزگسالان شوند را در یک برنامه رادیویی به عنوان یک تعدی و سوء‌استفاده ی تحمل ناپذیر و غیرقابل پذیرش مورد بحث قرار می دهد.
فوکو، سارتر و روزنامه‌هایی مانند [[لیبراسیون]] و [[لو موند|لوموند]] هر یک از ایده روابط جنسی کودک و بزرگسال دفاع کردند.<ref name="Onishi">{{Cite news|last=Onishi|first=Norimitsu|title=A Victim’s Account Fuels a Reckoning Over Abuse of Children in France|url=https://www.nytimes.com/2020/01/07/world/europe/france-pedophilia-gabriel-matzneff.html|accessdate=10 January 2020|work=New York Times|date=7 January 2020|quote=But the publication, last Thursday, of an account by one of his victims, Vanessa Springora, has suddenly fueled an intense debate in France over its historically lax attitude toward sex with minors. It has also shone a particularly harsh light on a period during which some of France’s leading literary figures and newspapers — names as big as Foucault, Sartre, Libération and Le Monde — aggressively promoted the practice as a form of human liberation, or at least defended it.|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200109223553/https://www.nytimes.com/2020/01/07/world/europe/france-pedophilia-gabriel-matzneff.html|archivedate=9 January 2020}}</ref>