زیرساخت بحرانی

زیرساخت‌های حیاتی (به انگلیسی: Critical infrastructure) اصطلاحی است که توسط دولت‌ها برای توصیف دارایی‌های ضروری برای عملکرد یک جامعه و اقتصاد به کار می رود که منظور زیرساخت‌های لازم برای عملکرد جامعه و اقتصاد است. مجتمع‌ها و ساختمان‌های مربوطه معمولا شامل موارد زیر است:

• سرپناه؛ گرمایش (به عنوان مثال گاز طبیعی ، مازوت ، گرمایش منطقه‌ای) ؛
• کشاورزی ، تولید و توزیع غذا ؛
• تأمین آب (آب آشامیدنی ، فاضلاب ، ساقه‌زنی آب سطحی (برای مثال آذرین‌تیغه و آبگیره) ) ؛
• بهداشت عمومی (بیمارستان ها ، آمبولانس ها) ؛
• سیستم‌های حمل‌و‌نقل (تأمین سوخت ، شبکه ریلی ، فرودگاه‌ها ، بندرها ، حمل‌و‌نقل زمینی).
• خدمات امنیتی (پلیس ، ارتش).
• تولید، انتقال و توزیع برق. (به عنوان مثال گاز طبیعی ، مازوت ، زغال سنگ ، انرژی هسته ای)
• انرژی‌های تجدیدپذیر ، که به طور طبیعی در مقیاس زمانی انسان دوباره پر می شوند ، مانند نور خورشید ، باد ، باران ، جزر و مد ، امواج و گرمای زمین گرمایی.
• مخابرات؛ هماهنگی برای عملیات موفقیت آمیز
• بخش اقتصادی؛ کالاها و خدمات و خدمات مالی (بانک‌داری ، تسویه)