اما ترتیب نگارش این داستان‌ها متفاوت از خط داستانی آن‌هاست. حقیقت این است که [[آسیموف]] در سال ۱۹۵۱ نگارش سه‌گانهٔ [[بنیاد (کتاب)|بنیاد]] را آغاز کرد. او در سال ۱۹۵۱، [[بنیاد (رمان)|بنیاد]]، در سال ۱۹۵۲ [[بنیاد و امپراطوری]] و در سال ۱۹۵۳، [[بنیاد دوم]] را نگاشت.
سه‌گانه اول گروهی بود که آسیموف نوشت. او برای نوشتن این داستان از ظهور و سقوط امپراتوری روم الهام گرفت. کتابهای سه‌گانه به صورت مجموعه داستان‌هایی نوشته شدند که ربط مستقیمی به هم نداشتند اما در یک هستی (Universe) اتفاق می‌افتادند. دنیای سه‌گانه امپراتوری رو به زوال کهکشانی است. آسیموف در این مجموعه امپراتوری را به تصویر کشیده که دوازده هزار سال است پا بر جاست و از بیست و پنج میلیون سیاره مسکونی تشکیل شده‌است. ریاضی‌دانی به نام [[هری سلدون]] راهی می‌یابد تا با استفاده از [[ریاضیات]] سیر آیندهٔ [[تاریخ]] را پیشگویی کند. او این دانش جدید را «[[روان-تاریخ]]» می‌نامد و با استفاده از آن سقوط قریب‌الوقوع [[امپراتوری]] [[کهکشان]]ی را پیش‌بینی می‌کند. سه‌گانه شامل کتابهای بنیاد، بنیاد و امپراتوری و بنیاد دوم است.
