تا اوایل قرن بیستم، دانشمندان فرضشان بر این بود که ارتباطات [[سیناپس|سیناپسی]] در مغز به صورت الکتریکی اند. با این حال، براساس بررسی‌های آزمایشگاهی [[رامون کاخال،کاخال]]، شکاف 20۲۰ تا 40۴۰ [[نانومتر|نانومتری]] بین نورون‌ها کشف شد که امروزه بدان [[شکاف سیناپسی]] گویند. حضور چنین شکافی، بیانگر ارتباط شیمیایی در عرض شکاف سیناپسی بود که در 1921،۱۹۲۱، [[داروشناسی]] آلمانی به نام [[اتو لوی،لوی]]، ارتباط شیمیایی نورون‌ها از طریق آزادسازی مواد شیمیایی را تأیید نمود. لوی از طریق تعدادی آزمایش‌ها در ارتباط با اعصاب واگ قورباغگان،[[قورباغه|قورباغگان]]، توانست به صورت دستی سرعت تپش قلب قورباغگان را با تنظیم مقدار محلول نمکی حاضر در اطراف عصب واگ، کنترل کرده و کاهش دهد. لوی با تکمیل آزمایش‌هایش، نتیجه گرفت که تنظیم سمپاتیک عملکرد قلبی را می توان از طریق تغییرات غلظت شیمیایی، مورد مداخله قرار دهد. به علاوه، اتو لوی به خاطر کشف [[استیل‌کولین|استیل کولین]] (ACh) (اولین ناقل عصبی شناخته شده) کسب اعتبار نمود.
