نامه خسروان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Behaafarid (بحث | مشارکتها) افزودن نمونهٔ نثر از دیباچهٔ کتاب |
|||
خط ۳۵:
میرزا جلالالدین برای نوشتن این اثر از ''تاریخ ایران'' [[جان ملکم]] الهام گرفت. با این همه، الهامگیری او از آثار غربی تنها به پیوستگی نهاد ایران در طول زمان محدود است و او از شیوههای آکادمیک غربی بهرهٔ چندانی نبرده است. مثلاً محتوای نوشتههای او به جای پرداختن به مردم، همچنان مشغول زندگینامهٔ شاهان است. همچنین او از مهمترین کشفیات آن زمان مثلاً [[شاهنشاهی هخامنشی]] (فراتر از آنچه در ''[[شاهنامه]]'' آمده) یا قرائت [[سنگنبشته بیستون|کتیبهٔ بیستون]] توسط [[جورج راولینسون]] در سال ۱۸۴۰ (یعنی تقریباً ۳۰ سال پیش از زمان تألیف کتاب) بیخبر است. همچنین بر ''[[تاریخ هرودوت]]'' مسلط نیست و بیشتر به سبک افسانههای ''شاهنامه''، به نگارش افسانه-تاریخ{{یادچپ|mythistory}} پرداخته است.<ref>{{پک | Zia-ebrahimi | 2016 | ک=The Emergence of Iranian Nationalism | زبان=en | ص=37–38}}</ref>
== نثر کتاب ==
{{گفتاورد بزرگ}}
[از دیباچهٔ کتاب با تغییر اندک رسمالخط]
بنام خداوند بخشنده مهربان. چنین گوید کمترین جلال پور فتحعلی شاه قاجار چون از آغاز شهریاری گیتی پناه ناصرالدین شاه قاجار که روزگار خسرویش پاینده باد پیوسته هر گونه دانش و هنری در ایران پراکنده میشود و از هر کشور دانشو[ر]ان و هنرمندان به سرزمین پارس آمده پیشههای گوناگون و دانشهای بیشمار به مردم این کشور میآموزند و این شهریار دبستان بزرگی بر پا کرده که «دارالفنونش» نامند و راستی شایستهٔ این نام است زیرا که پایه هر دانش و هنری از این دبستان برپاست. این بنده چندی در این دبستان به آموختن زبان فرانسه که شیرینترین زبان فرنگستان و کلید هر گونه دانشی است پرداخت و چندین نامه خواند. روزی در این اندیشه افتاد که چیست ما ایرانیان زبان نیاکان خویش را فراموش کردهایم و با اینکه پارسیان در نامهسرایی و چکامه گویی به گیتی فسانهاند نامه[ای] در دست نداریم که به پارسی نگاشته باشد. اندکی بر نابودی زبان ایرانیان دریغ خوردم و پس از آن خواستم آغاز نامه پارسی کنم...
{{پایان گفتاورد بزرگ}}
== مشخصات چاپ ==
کتاب نامهٔ خسروان در دورههای مختلف با مشخصات زیر به چاپ رسیده است.
|