تندیس داوود: تفاوت میان نسخه‌ها

قرارداد آنتونیو به زودی فسخ شد. سنگ مرمری که از معدنی در کاررا در شهری واقع در منطقه اپوان آلپ در شمال توسکانی بود، به مدت ۲۵ سال تمام دست نخورده به حال خود رها شد. در طی این مدت مجسمه نیم ساخته در حیاط کلیسا بدون حفاظت رها شده بود. این موضوع توجه بسیاری از صاحب منصب‌های اپرای را به خود جلب کرد، چرا که تکه مرمر بسیار بزرگ که برای ساخت مجسمه به حیاط کلیسا آورده شده بود حکایت از هزینه‌های بسیار زیاد انجام شده و نیروی صرف شده و زحمت حمل و نقلش به فلورانس داشت. در سال ۱۵۰۰، در فهرست داراییهای کارگاهی کلیسا این تکه سنگ را شمایلی از داوود نامیدند که نیمه کاره رها شده‌است. یک سال بعد اسناد حکایت از تلاش اپرای مبنی بریافتن هنرمندی دیگر دارد که بتواند این تکه سنگ بزرگ مرمری را تبدیل به اثری هنری کند. آنها دستور دادند تا استادی که در زمینه [[مجسمه‌سازی]] بر روی این گونه سنگ‌های بزرگ که آن‌ها نام «غولی که بر روی دوپا سوار است» را برآن نهاده بودند را بررسی کرده و نظر نهایی اش را اعلام کند. گرچه [[لئوناردو دا وینچی]] و بسیاری دیگر مورد مشاوره قرارگرفتند اما این میکل آنژ جوان بود که با وجود سن پایین (۲۶ سالگی) توانست اپرای را متقاعد کند که پروژه را به او بسپارند. در ۱۶ اگوست ۱۵۰۱ میکل آنژ به‌طور رسمی قراردادی مبنی بر ساخت مجسمه داوود منعقد کرد. او از شامگاه دوشنبه ۱۳ سپتامبر، یک ماه بعد از انعقاد قرارداد کار بر روی مجسمه را شروع کرد، کاری که ۳ سال به طول انجامید.{{مدرک|date=مارس ۲۰۲۱}}