منطقالطیر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
تمیزکاری |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲:
'''''منطِقُالطَّیر''''' یا '''''مقاماتالطیور''''' منظومهای است از [[عطار نیشابوری]] که به زبان فارسی و در قالب [[مثنوی]] در [[بحر]] رمل مسدس مقصور (محذوف) سروده شدهاست. کار سرودن این مثنوی در قرن ششم هجری قمری (۱۱۷۷ میلادی) پایان یافتهاست. ابیات این مثنوی را معمولاً بین ۴٬۳۰۰ تا ۴٬۶۰۰ بیت دانستهاند. منطقالطیر از مثنویهای تمثیلی [[عرفان اسلامی]] بهشمار میآید. مراحل و منازل در راه پوییدن و جُستن [[عرفان]] یعنی شناختن رازهای هستی در منطقالطّیر عطار هفت منزل است. او این هفت منزل را هفت [[وادی (عوارض طبیعی)|وادی]] یا [[هفت شهر عشق]] مینامد.
[[هفت وادی (ادبیات عرفانی کهن)|هفت وادی]] به ترتیب چنین است: [[طلب]]، [[عشق (ادبیات عرفانی کهن)|عشق]]، [[معرفت]]، [[استغنا]]،
[[پیتر بروک]] از نامدارترین کارگردانان تئاتر جهان، در [[جشن هنر شیراز]] نمایشی بر اساس منطقالطیر عطار اجرا کرد.
خط ۳۵:
ابیات سرآغاز داستان ابتدا سیزده (۱۳) پرنده را توصیف میکند که هریک نمایانگر صفتی از انسان هستند و در وصف آنها از اطلاعات عامیانه و داستانهای دینی استفاده میکند.
داستان طیور اینگونه آغاز میشود:
|