اولین قیام مردمی ایتالیا در ۱۸۰۷ و در دوران حکومت ناپلئون بود که انجمن سری {{پیوند با میان‌ویکی|کاربوناری|Carbonari|Aranybulla||nobold=}}<ref>{{Lang-it|Carbonari}}؛ زغال‌ساز</ref> شورشی برای مقابله با حکومت فرانسوی‌ها انجام دادند. این انجمن در ۱۸۲۰ نیز با همکاری انجمن سری [[فراماسونری]] پس از انتشار قانون اساسی ایتالیاایتالیا، راه‌پیمایی‌هایی علیه حاکمان اتریشی انجام دادنددادند؛ که از سوی نیروهای اتریشی سرکوب شدند.
در دهه ۱۸۳۰ نیز شورش‌های پرشماری در نواحی مختلف ایتالیا شکل گرفتگرفت؛ که با آنکه سرکوب می‌شدمی‌شد، به تدریجبه‌تدریج برنامه‌های مشترک را به هم پیوند می‌داد. یکی از کسانی که نقش مهمی در هماهنگی این شورش‌هایشورش‌ها داشتداشتند، [[جوزپه ماتزینی]] بود. ماتزینیماتزینی، مؤسس انجمن سری ''ایتالیای جوان''<ref>La Giovine Italia</ref> بودبود، و هدفشهدف خود را برقراری رژیم جمهوری و اتحاد ایتالیا اعلام نمودکرده بود.
انقلاب وین ۱۸۴۸۱۸۴۸، که موجب برکناری [[کلمنس ونتسل فون مترنیخ|مترنیخ]] شدشد، جایگاه اتریش را آنچنانچنان تضعیف کرد که نتوانستاین بهکشور راحتیدیگر نتوانست جنبش‌های ملی ایتالیاایتالیایی‌ها را به‌راحتی سرکوب کند.
