یحیی دولت‌آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
تکمیل پایان عمر و مرگ
برچسب‌ها: برگردانده‌شده افزودن القاب ویرایشگر دیداری
جز ویرایش فرهنگ فراست (بحث) به آخرین تغییری که پاتريشيا67 انجام داده بود واگردانده شد
برچسب‌ها: واگردانی برگردانده‌شده
خط ۱۰۶:
در پائیز ۱۳۰۲ شمسی که از کارهای سیاسی کمی فراغت یافت دست به کار ایجاد نمایشگاهی بنام ؛[[نمایشگاه امتعه وطنی]] زد که بمدت ۴۵ روز برپابوده کالاهای سراسر کشور را در آن به نمایش قرار داده موجبات بازاریابی و بهبود کالاهای وطنی را فراهم نمود. شخص رئیس الوزرا رضاخان از نمایشگاه بازدید کرده اقدام به سفارش تعدادی اجناس داده و از روند مدیریت آن اظهار خوشحالی نمودند.{{مدرک}}
;
=== ;اواخر عمر ===
در سال ۱۳۰۹ به تهران آمد و مدرسه‌های سادات و ادب را بنیان نهاد. وی با توجه به تحصیلاتش در [[مکتب‌خانه]]‌ها و شناخت آن‌ها از نزدیک، در تأسیس مدارس جدید کوشش فراوان نمود و برای آموزش و پرورش در ایران زحمت‌های فراوان کشید که تأسیسات مدارس، مدیریت و نوشتن و نشر کتب درسی ابتدائی از آن جمله هستند.
 
جسددولت‌آبادی ویسپس رااز درایران امامزادهخارج اسماعیلشد درو زرگندهسال‌ها دفنساکن کردنداروپا بود. در بخشی از آن سالها، سرپرستی محصلان ایرانی را از جانب وزارت فرهنگ وقت به عهده داشت.<ref>[http://www.newsecularism.com/2012/11/26.Monday/112612.Ali-Khodaei-Three-destructed-graves.htm آن سه قبری که سینه‌شان را در پارک زرگنده شکافتند، علی خدایی، سکولاریسم نو، ۲۶ نوامبر ۲۰۱۲]</ref>{{سخ}} و حکایت زندگی پر از فراز و نشیبش را در کتاب [[حیات یحیی]] به قلم آورد. از جمله دیگر آثار مشهور او می‌توان به [[شهرناز]] اشاره کرد که از نخستین رمان‌های فارسی به حساب می‌آید. او همچنین [[خوشنویسی]] زبردست بود، در [[نستعلیق]] مهارت داشت و از شاگردان [[میرزا غلام‌رضا اصفهانی]] بود.<ref>قلیچ‌خانی، حمیدرضا</ref> میرزا یحیی علاوه بر فارسی و عربی، به زبان فرانسه نیز مسلط بود و فرهنگ غرب را می‌شناخت. وی دایی [[همایون صنعتی زاده]] نویسنده و کارآفرین ایرانی است.
=== اواخر عمر ===
در تیرماه سال ۱۳۱۷ پس از حدود ۹ سال اقامت در بلژیک به تهران آمد و در باغ پدری خود در قلهک اقامت جست. روزهای دو شنبه و پنجشنبه به مدرسه سعادت سرکشی میکرد و قصد شبانه روزی کردن آنرا داشت. باقی وقتش صرف تکمیل آخرین اثرش زندگی امام علی ع گشت که متاسفانه ناتمام ماند.
 
در آبانماه ۱۳۱۸ ش ۱۹۳۹ میلادی یکماه پس از آغاز جنگ دوم جهانی در اثر سکته در خواب وفات پیدا کرد.
 
جسد وی را در امامزاده اسماعیل در زرگنده دفن کردند..<ref>[http://www.newsecularism.com/2012/11/26.Monday/112612.Ali-Khodaei-Three-destructed-graves.htm آن سه قبری که سینه‌شان را در پارک زرگنده شکافتند، علی خدایی، سکولاریسم نو، ۲۶ نوامبر ۲۰۱۲]</ref>{{سخ}} و حکایت زندگی پر از فراز و نشیبش را در کتاب [[حیات یحیی]] به قلم آورد. از جمله دیگر آثار مشهور او می‌توان به [[شهرناز]] اشاره کرد که از نخستین رمان‌های فارسی به حساب می‌آید. او همچنین [[خوشنویسی]] زبردست بود، در [[نستعلیق]] مهارت داشت و از شاگردان [[میرزا غلام‌رضا اصفهانی]] بود.<ref>قلیچ‌خانی، حمیدرضا</ref> میرزا یحیی علاوه بر فارسی و عربی، به زبان فرانسه نیز مسلط بود و فرهنگ غرب را می‌شناخت. وی دایی [[همایون صنعتی زاده]] نویسنده و کارآفرین ایرانی است.
 
== دین ==