وایکینگ‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب: دارای ادبیات عامیانه
Amirarsalannouhi (بحث | مشارکت‌ها)
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۸۷:
وایکینگ‌ها مردمانی جهانگرد و جستجوگر بودند. کشتی‌های آن‌ها که بیشتر مانند قایق‌های باریک بزرگ بود و این توانایی را داشت که در سخت‌ترین دگرگونی‌های آب و هوایی دریا مانند باران و توفان تاب بیاورند. آن‌ها از کرانه‌های سوئد دریانوردی و ماهی‌گیری می‌کردند تا رودهای خاور اروپا که به دریای سیاه می‌رسید و همچنین سرزمین‌های خاوری‌تر مانند [[خاورمیانه]]. وجود نقش «الله» و «علی» بر روی لباس‌های ابریشمی یا انگشتر وایکینگ‌های مناطق بیرکا و گاملا در [[اوپسالا]] شواهدی قطعی از ارتباط وایکینگ‌ها با مردم [[ایران]] و [[چین]] است. نام‌های «الله و علی» به [[خط کوفی]] روی این پارچه‌ها همیشه در کنار هم قرار دارند. ممکن است بعضی از این قبرها متعلق به [[مسلمان|مسلمانان]] باشد اما به احتمال زیاد این کشفیات نشان می‌دهند که وایکینگ‌ها تحت تأثیر اندیشه [[اسلام|اسلامی]] از جمله زندگی ابدی در بهشت این لباس‌ها را به تن مرده‌های خود می‌کردند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=۲۸ مهر ۱۳۹۶|وبگاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=http://www.bbc.com/persian/world-41595755|عنوان=چرا لباس وایکینگ‌ها نقش 'الله' داشت؟}}</ref>
 
پیوند مردمان [[ژرمننوحی تبار]] و جهان ایرانی میان تیره‌های شمالی ژرمن‌ها، وایکینگ‌ها، به گونه ویژه‌ای در دوران [[ایران پس از اسلام]] پابرجا بود. شمشیر نامی وایکینگ «اولفبرت» به‌راستی با ایران در پیوند است. فردریک کارپنتیر لیونگ کویست از [[دانشگاه استکهلم]] [[سوئد]] که درباره راه بازرگانی [[رود ولگا]] پژوهش کرده است از کشتی‌رانی وایکینگ‌ها از دریچه مالاران سوئد به بندرهای شمالی ایران در سال‌های ۸۰۰ تا میانه ۱۰۰۰ میلادی چنین یاد می‌کند: «بسیار گمان می‌رود که پولاد به‌کاررفته در شمشیرهای اولفبرت از ایران آمده باشد، من می‌پندارم که آنها این پولاد ایرانی را با پیوندهای دوستانه بازرگانی و دادن پوست خز و دیگر کالاهای شمالی گرفته و با کشتی‌های کوچک رودخانه‌ای برده‌اند». <ref>{{یادکرد ژورنال |عنوان=میراث یکسان ایران باستان و اروپا |نویسنده=علی آذرداد |ژورنال=ماهنامه خبری و فرهنگی امرداد |تاریخ=۲۰ اسفند ۱۳۹۸|شماره=۴۲۴ |صفحات=۵ }}</ref>
 
هنگامی‌که ایران ساسانی با تازش [[تازیان]] در حال فروپاشی بود (سده ۷ میلادی)، پایداری در برابر تازیان در شمال ایران همچنان ادامه یافت و فناوری [[متالوژی]] در این پایداری کارساز بود که برای وایکینگ‌های بازرگان که از راه رود ولگا به شمال ایران می‌رفتند سودمند بود، البته این وایکینگ‌ها پیش از این در روزگار [[ساسانیان]] نیز با ایران در پیوند بودند. گویا در سال‌های پایانی ساسانیان وایکینگ‌ها استفاده از کلاه‌خودهای چندتکه را آغاز کردند. همانند کلاه‌خود [[خسروپرویز]] آن‌چنان‌که در سنگ‌نگاره [[تاق بستان]] [[کرمانشاه]] سوار بر اسب بر گستوان پوشیده خود، [[شبدیز]]، دیده می‌شود. آن‌گونه که پیتر کاکس یادآوری می‌کند، «همانندی بسیار درخور توجهی میان کلاه‌خود شاه سراپا زره‌پوش ساسانی، خسروپرویز در سنگ‌نگاره تاق بستان با کلاه‌خود سنگ‌نگاره‌های [[اسکاندیناوی]] آرامگاه‌های وندل و والزگارد در سوئد دیده می‌شود».<ref>{{یادکرد ژورنال |عنوان=میراث یکسان ایران باستان و اروپا |نویسنده=علی آذرداد |ژورنال=ماهنامه خبری و فرهنگی امرداد |تاریخ=۲۰ اسفند ۱۳۹۸|شماره=۴۲۴ |صفحات=۵ }}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ایران اشکانی-ساسانی، دشمنان روم|نام خانوادگی=کاکس|نام=پیتر|ناشر=اسپری|سال=۱۹۹۹|صفحه=۴۷}}</ref>