موزه میراث اردن: تفاوت میان نسخه‌ها

این موزه پیشرفت تاریخ بشریت را در اردن پوشش می‌دهد، زیرا مطالعات نشان می‌دهد بیش از یک و نیم میلیون سال پیش ابزارهای [[دوره پارینه سنگی]] که کشف شده نشان می‌دهد که انسان‌ها در دوره طولانی به شکار و جمع‌آوری گیاهان متکی بودند و این ابزارها متنوع بوده و از سنگهای محلی مانند بازالت و سنگ چخماق ساخته شده‌است. در حدود ۱۷۰۰ تا ۸۰۰۰ سال [[قبل از میلاد مسیح]]، انسان بهره‌برداری از منابع غذایی و شکار حیوانات را آموخت. جمع‌آوری بذر گیاهان به عنوان منبع اصلی تأمین معاش درآمد و وجود پیستون‌ها و تیغه‌های سنگ چخماق و به‌کارگیری بذر گیاهان بیانگر تمایل انسانها به زندگی جمعی در گروه‌های بزرگتر و سازمان یافته‌است که رفته رفته مجموعه‌های خانه‌های موقت و به صورت کلبه‌های کوچک ظاهر شدند. انتقال از مرحله جمع‌آوری غذا به تولید آن به تدریج انجام شد و مرحله انتقال به تولید غذا تأثیرات واضحی بر زندگی پایدار و تحولات بعدی اجتماعی و سیاسی و اعتقادات فکری و مذهبی این منطقه داشت. دهکده‌های کشاورزی بزرگی در اطراف دره‌ها و منابع آب مانند جریکو،[[جریکو]]، عین‌غزل،[[عین‌غزل]]، [[بایدا]] و [[باستا]] تأسیس شدند و خانه‌ها از اتاق‌های گرد جدا شده به اتاق‌های مستطیل و متصل تبدیل شدند.<ref>{{cite web |title=Archaeology in Jordan |url=https://www.jstor.org/stable/506366?seq=1#metadata_info_tab_contents |website=JSTOR}}</ref>