روز دی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۰:
قبل از ماه ژوئن [[ژنرال آیزنهاور]] و [[مارشال مونتگمری]] انگلیسی برای [[پیاده شدن در ساحل نرماندی]] جلساتی تشکیل دادند. تصمیم گرفته شد که نام رمز عملیات را «[[اورلرد]]» (overlord) گذارده و مقرر شد که از ابتدای روز «جی» (J) (اول ماه ژوئن) از طریق [[جزیره وایت]] (Wight) تمامی کشتی‌های جنگی در حالی که [[بالن]]های دفاع هوایی بالای سر آنهاست به سمت ساحل [[نرماندی]] حرکت کنند. ضمناً ستاد قوای [[متفقین]] که با شرکت [[چرچیل]] تشکیل شده‌بود، مقرر کرد که برای اغفال مدافعین دیوار آتلانتیک حملات قوای [[آمریکا]]یی و [[انگلستان|انگلیسی]] بین بندر [[شربورگ]] و سواحل منتهی به شهر کان در دو منطقه با نام‌های مستعار «یوتا» (UTAH) و «اوماها» (OMAHA) بیشتر باشد زیرا [[آلمان]]ی‌ها خیال می‌کردند که قوای مهاجم از منطقه کاله هجوم خواهند کرد. نیروهای متفقین در این عملیات دو [[لنگرگاه]] پیش‌ساخته به کار بردند. این لنگرگاه‌ها در بریتانیا ساخته شدند و قطعات آن با کشتی به نرماندی آورده و در آنجا مونتاژ شدند تا کشتی‌های باری بتوانند لنگر بگیرند.
[[پرونده:MulberryB - Piers.jpg|300px|بندانگشتی|راست|یکی از دو لنگرگاه پیش ساخته موسوم به مالبری]]
قوای مهاجم سرانجام تصمیم گرفتند که تهاجم سراسری خود در جبهه نرماندی را در بامداد روز ۶ ژوئن ۱۹۴۴ که هوا تا حدی مه‌آلود بود و آلمان‌ها قدرت دیدشان بر سطح دریا بسیار اندک، انجام دهند. روز حمله را با نام رمز D-Day (روزِ دی) نام نهادند. نخست قرار بود این حمله در تاریخ ۵ ژوئن آغاز شود؛ اما به دلیل طوفان و بارندگی شدید حمله با یک روز تأخیر از راه زمین و دریا و هوا آغاز شد. ارتش آلمان نازی، فرماندهی دفاع از [[دیوار آتلانتیک]] را برعهده دو [[مارشال]] آلمانی گذاشته بود. در بخش منتهی به سواحلی که به شهر کان ختم می‌شد [[مارشال رومل]] (Rommel) و در منطقه‌ای که به بندر شربورگ ختم می‌شد، مارشال [[گرد فون روندشتت]] (Rundstdt) دفاع از ساحل فرانسه را برعهده داشت. عملیات هجوم به نرماندی به وسیله ۱۶۰۰۰ فروند هواپیما که ۵۰۰۰ فروند از آن‌ها [[هواپیمای شکاری|شکاری]] و ۳۵۰۰ فروند از آن‌ها [[بمب افکن]] سنگین و بقیه از دیگر انواع هواپیماها بودند، آغاز شد. همچنین ۶۰۰۰ کشتی سربازبر به غیر از [[تانک]]های شناور (آمفی بی)، ۱۶۲۱ [[رزمناو]] و [[ناوشکن]] و ۱۵۰۰ کشتی اژدرافکن و مین جمع کن از بامداد ۶ ژوئن عملیات جنگی ضد
[[چرچیل]] در [[جنگ جهانی دوم (مجموعه‌کتاب)|خاطرات خود]] می‌نویسد: در مرحله اول این عملیات که در بامداد ۶ ژوئن انجام شد، ۵۲۰۰ تن مواد منفجره به وسیله کشتی‌های متفقین روی آشیانه‌های بتونی ریخته شد و به موازات آن ۱۴۹۰۰ بار پرواز بمب‌افکن‌های سنگین بر فراز دیوار و پشت خطوط تدارکاتی موجود انجام گردید. دشمن (آلمان نازی) به حدی غافلگیر شد که نتوانست بیش از یکصد بار پرواز جنگی بر فراز کشتی‌های ما انجام دهد. هواپیماهای آمریکایی در دسته‌های یکصد فروندی، خطوط دفاعی و تدارکاتی آلمان را در فرانسه و خاک اصلی آلمان به صورت مداوم بمباران کردند به نحوی که خط دفاعی آتلانتیک در چند نقطه دچار شکاف شد و نیروهای آمریکایی و انگلیسی به پشت دیوار بتونی رخنه کردند. در جریان یکی از این حملات هوایی، اتومبیل [[مارشال]] رومل مورد حمله هوایی قرار گرفت و زخمی شد ولی به سرعت او را معالجه کردند، به طوری که توانست به اتفاق مارشال روندشتدت به برلین نزد هیتلر برود و از او بخواهد که قوای آلمان قبل از آن که نابود شوند با نظم و به تدریج به طرف رود سن عقب‌نشینی کرده، شاید در نبرد آ ینده توفیقی به دست آید. هیتلر ضمن رد پیشنهاد رومل اظهار داشت: همه سربازان باید سر جای خود بایستند و یک وجب از خاک فرانسه را از دست ندهند؛ ولی رومل به [[ویلهلم کایتل]] (Keitel) رئیس ستاد پیشوا (آدولف هیتلر) که از او پرسیده بود که آخر باید چه کرد؟ جواب داد که «[[صلح]]» احمق‌ها؛ ولی بر اثر شکاف در دیوار آتلانتیک روزانه ۲۵۰۰۰ سرباز آمریکایی و انگلیسی وارد فرانسه می‌شدند. در ۱۹ ژوئن شبه جزیره کوتانتین سقوط کرد و در ۲۷ ژوئن بندرگاه استراتژیک شربورگ به دست متفقین افتاد و در ۹ ژوئن ۱۹۴۴ شهر [[کان (فرانسه)|کان]] سقوط کرد و با این عمل [[دیوار آتلانتیک]] به دست متفقین افتاد. پیاده شدن نیروها در نرماندی و حمله به مواضع [[آلمان نازی]] از این جهت موفقیت‌آمیز بود که نیروهای آلمان به هیچ وجه حدس چنین عملیاتی را نمی‌زدند. نیروهای متفقین وانمود کرده بودند که آن‌ها در پی حمله به بندر «کاله» هستند.
| |||