ایذه: تفاوت میان نسخه‌ها

ایذه به دلیل موقعیت خاص جغرافیای و استراتژیک ناحیه ای و آرایش منطقه ای، وجود کوه‌های مرتفع و دشت وسیع و چهار راه ایلیاتی کوچ رو گرمسیر ییلاق مورد توجه پادشاهان و بزرگان دوران گذشته نیز بوده‌است. حکومت‌های ایلخانی، اشکانیان، ایلامیان نو، [[الیمائی]] و هخامنشینان ایذه را منطقه ای برای سکونت فصلی یا دایم یا شکارگاه معتدله خود برگزیدند.<ref>صیفی نژاد، جواد. لرهای ایران. آتیه، تهران: 1381</ref> مردم این شهرستان اکثر از طوایف اورک و لجم اورک و[[دینارانی|دینارانی باب]] و طایفه‌های [[هفت‌لنگ|هفت لنگ]] بختیاری می‌باشند.