'''قرارداد هوشمند''' یکپروتکلی پروتکل کامپیوتریرایانه‌یی برای ایجاد یا بهبود [[قرارداد]] است.است، قرارداد هوشمندکه امکان ایجاد تراکنش‌های معتبر بدون واسطبی‌میانجی را فراهم می‌کند. این تراکنش‌ها قابل پیگیری و غیرقابل برگشت هستنداند.<ref>{{Cite news|url=https://cointelegraph.com/explained/smart-contracts-explained|title=Smart Contracts, Explained|date=31 October 2017|agency=Cointelegraph}}</ref> قراردادهای هوشمند شامل تمام اطلاعات مربوط به شرایط قرارداد و اجرای تمام اقدامات هدف گذاری شده به‌طور خودکار می‌شوند. اصطلاح قرارداد هوشمند اولین بار در سال ۱۹۹۴ توسط [[:en:Nick Szabo|Nick Szabo]] استفاده شد.<ref name=":2">{{Cite web|url=http://www.fon.hum.uva.nl/rob/Courses/InformationInSpeech/CDROM/Literature/LOTwinterschool2006/szabo.best.vwh.net/smart_contracts_2.html|title=Nick Szabo -- Smart Contracts: Building Blocks for Digital Markets|website=www.fon.hum.uva.nl|access-date=2017-07-29|archiveurl=https://web.archive.org/web/20180427165653/http://www.fon.hum.uva.nl/rob/Courses/InformationInSpeech/CDROM/Literature/LOTwinterschool2006/szabo.best.vwh.net/smart_contracts_2.html|archivedate=۲۷ آوریل ۲۰۱۸|dead-url=yes}}</ref>
قرارداد هوشمند می‌تواند بدون نیاز به فرد یا نهادی اجرا و اعمال شود. از این رو می‌تواند امنیت بیشتر و هزینه کمتری داشته باشد. در مقابل، مواردی نظیر امکان بروز خطای انسانی (در هنگام نگارش کدهای قرارداد)، قوانین حقوقی غیرشفاف کنونی در کشورهای مختلف در قبال این شکل از قرارداد و نیز هزینه بالای نگارش آن توسط برنامه‌نویسان از مهم‌ترین معایب قراردادهای هوشمند به‌شمار می‌روند. گفتنی است برخی از انواع ارز دیجیتال پیاده‌سازی‌هایی برای قرارداد هوشمند ارائه کرده‌اند.
