شورش طبرستان: تفاوت میان نسخه‌ها

چندین سال پس از خودکشی [[اسپهبد خورشید]] و انقراض [[گاوبارگان]] (حدود سال ۱۴۲ هجری)، با بالا رفتن نارضایتی‌ها از عمال خلیفه‌های عباسی، مردم به اسپهبد [[قارنوندیانکارِن‌وَندیان]]، [[ونداد هرمز]]، رجوع کردند و از او خواستند تا رهبریشان را برای قیام برعهده گیرد. وی پس از مشورت با دیگر اسپهبدان، از دودمان‌های [[پادوسپانیان]]، [[باوندیان]] و [[مصمغان دماوند|مصمغان]]، این درخواست را پذیرفت. از این پس [[شروین یکم|شروین باوندی]] چون پادشاه طبرستان بود و [[ونداد هرمز|ونداد هرمز قارنوندی]] سپهسالاری او را می‌کرد. آن‌ها در روزی از پیش مشخص شده، شورش بزرگی علیه خلافت عباسی برپا کردند و مردم طبرستان و [[رویان]] در این روز پادگان‌ها را فتح نمودند و نظامیان [[عرب]] را به قتل رساندند. مورخین از این روز به عنوان «روزی که طبرستان از عمال خلیفه خالی شد» یاد می‌کنند و از کشته شدن ۲۰۰۰۰ نفر خبر می‌دهند.