زمان حال کامل: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات:مرتب‌سازی عنوان‌ها+تمیز+ |
←زمان حال کامل در زبان فارسی: کارکردهای ماضی نقلی برای بیان رویدادی است که گوینده خود ناظر آن نبوده است |
||
خط ۹۴:
* ''برای رساندن شرط و احتمال قوی''
مثال: «اگر او به اصفهان رفته باشد، پس چهل‌ستون را هم دیده است»
=== کارکردهای ماضی نقلی برای بیان رویدادی است که گوینده خود ناظر آن نبوده است ===
==== کاربردی که گوینده بر اساس شواهد به نتیجه قطعی رسیده است ====
به عنوان مثال در جمله زیر گوینده با یک بوته‌زار سوخته مواجه میشود.{{سخ}}
'' بوته‌زار آتش گرفته [است].''
==== استنباط از شواهد ====
در این استفاده گوینده ممکن خود رویدادها یا شواهدی به استنباطی میرسد مانند مثال زیر که گوینده از شواهد به این نتیجه رسیده است که برادرش به دانشگاه رفته است.{{سخ}}
''وقتی به خانه آمدم، دیدم برادرم به خانه آمده و کتابهایش را برداشته و به دانشگاه رفته است.''
مثال دیگر از این کاربرد:
''آرمین خانه نیست حتماً سر کار رفته [است].''
==== گواه‌نمایی غیر مستقیم ====
اما در استفاده دیگر ماضی نقلی برای نقل کردن واقعه نادیده‌ای است که گوینده هیچگونه تجربه‌ای از آن نداشته و یا استنباطی نکرده بلکه صرفا با واسطه شخص دیگری آنرا گواه میدهد. این استفاده از زمان حال کامل در دستورهای فارسی مانند انوری و گیوی با عنوان «بیان واقعه نادیده» عنوان شده است.<ref>{{یادکرد
|نام = لیلا
|نام خانوادگی= ضیامجیدی
|نام۲ = فریده
|نام خانوادگی۲ = حق‌بین
| عنوان = نگاهی درزمانی به نمود کامل در زبان فارسی و کاربرد گواه‌نمای آن
|نشریه= ویژه‌نامه فرهنگستان
|تاریخ= ۱۳۹۷
|شماره= ۱۴
|پیوند= https://apll.ir/wp-content/uploads/2019/05/Dastor-14-26-01-98.pdf
|صفحه = ۱۶۲-۱۶۳
}}</ref>
به عنوان مثال این موقیعت را تصور کنید که سعید در مدرسه با همکلاسی خود کوروش ملاقات میکند و کوروش به او میگوید که دیشب به او زنگ زد اما سعید گوشی را برنداشته است. حالا سعید پس از پایان مدرسه و در خانه به مادرش میگوید<ref>{{یادکرد
|نام = والی
|نام خانوادگی= رضایی
| عنوان = گواه‌نمایی در زبان فارسی امروز
|نشریه= پژوهشهای زبانی
|تاریخ= بهار و تابستان ۱۳۹۳
دوره = ۵
|شماره= ۱
|پیوند= https://jolr.ut.ac.ir/article_52653.html
|صفحه = ۲۹
}}</ref>:{{سخ}}
''دیشب داریوش به من زنگ زده [است] ولی من متوجه نشدم.''{{سخ}}
فارسی باستان و میانه فاقد کارکرد گواه‌نما برای ساخت کامل هستند. همچنین بو اوتاس اظهار میکند در فارسی کلاسیک نشانه‌ای از کاربرد گواه‌نما و استنباطی ساخت کامل نیافته است گرچه کامل ساده(resultative) کارکردهای استنباطی و گزارشی داشته است. از طرفی این این کاربرد گواه‌نمایی زمان حال کامل محدود به زمان گذشته است و نقش و محدوده آن شبیه همان نقش و محدوده‌ای است که لارس یوهانسن برای ترکی توصیف کرده است. از این رو ایشان اضافه شده این کارکرد جدید برای ساخت کامل در زبانهای ایرانی را [[ترکی‌شدگی]] این زبانها میدانند. آنها معتقدند این زبانها به واسطه مجاورت با زبانهای ترکی این کارکرد گواه‌نمایی را وام گرفته‌اند. لونوو-اتز این نظر را رد میکند و معتقد است از لحاظ درزمانی این کارکرد میتواند از طریق کاربردهای مشتق از نمود کامل شکل گرفته باشد.<ref>{{یادکرد
|نام = لیلا
|نام خانوادگی= ضیامجیدی
|نام۲ = فریده
|نام خانوادگی۲ = حق‌بین
| عنوان = نگاهی درزمانی به نمود کامل در زبان فارسی و کاربرد گواه‌نمای آن
|نشریه= ویژه‌نامه فرهنگستان
|تاریخ= ۱۳۹۷
|شماره= ۱۴
|پیوند= https://apll.ir/wp-content/uploads/2019/05/Dastor-14-26-01-98.pdf
|صفحه = ۱۴۶-۱۶۳
}}</ref>
== منابع ==
| |||