کوه اورست: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشه‌برداری مثلثاتی بزرگ [[هند]]، برای اولین باربار، ارتفاع قله [[اورست]]اورست، –کهکه در آن زمان با نام قله ۱۵ شناخته می‌شد- به مقدار ۸٬۸۴۰ متر گزارش شد. در سال ۱۸۶۵، نام انگلیسی رسمی اورست توسط [[انجمن سلطنتی جغرافیا]] بنابر توصیه‌نامه اندرو واگ، رئیس وقت ممیزی بریتانیا در هندوستان انتخاب شد. این نام از به خاطرافتخار [[جرج اورست]]، و علی‌رغم مخالفت خود او، انتخاب شد.<ref>{{cite journal|title=Papers relating to the Himalaya and Mount Everest|journal=Proceedings of the London Royal Geographical Society of London|date=April–May 1857|volume=IX|pages=345–351}}</ref> واگ نمی‌توانست یک نام محلی و عمومی را پیشنهاد کند، چرا که در آن زمان امکان دسترسی افراد بیگانه به تبت و نپال وجود نداشت. با این حال، نام چامولونگما برای قرون متمادی در میان تبتی‌ها و نپالی‌ها رایج بود.

[[قله اورست]] توجه بسیاری از [[کوه‌نوردیکوهنوردان|کوه‌نوردان]] در تمام رده‌ها را جلب کرده‌است. از کوه‌نوردان حرفه‌ای و مجرب تا کوه‌نوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوه‌نوردان حرفه‌ای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیت‌آمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربه‌های حرفه‌ای و دشوار است (صعود به قله‌های هشت هزار متری دیگر از قبیل [[کی۲]] و [[نانگا پاربات]] بسیار دشوارتر است)، عوامل خطر آفرینخطرآفرین طبیعی از قبیل [[بیماری ارتفاعارتفاع‌زدگی]]، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوبنامطلوب‌، [[ریزش بهمن]] و ناحیه ی خطرناک [[یخشار خومبو]] نیز وجود دارند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Mount Everest Deaths Statistics by Year (1922-2019)|نشانی=https://outdoorinquirer.com/mount-everest-deaths/|وبگاه=Outdoor Inquirer|تاریخ=2019-07-25|بازبینی=2021-06-02|کد زبان=en-US|نام=Chris M.|نام خانوادگی=Merritt}}</ref> تا انتهای فصل کوه‌نوردی سال ۲۰۰۷، ۳٬۶۷۹ صعود به قله از سوی ۲٬۴۳۶ نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده،شده تا سال ۲۰۱۹، اورست جان ۲۱۰بیش ۳۰۰ نفر را گرفته‌است که بسیاری از اجساد آن‌ها در همان منطقه باقی مانده است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Death in the clouds: The problem with Everest’s 200+ bodies|نشانی=https://www.bbc.com/future/article/20151008-the-graveyard-in-the-clouds-everests-200-dead-bodies|وبگاه=www.bbc.com|بازبینی=2021-06-02|کد زبان=en|نام=Rachel|نام خانوادگی=Nuwer}}</ref> علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید، در سال ۱۹۹۶ جان خود را از دست دادند. همچنین شرایط نا به سامان ناحیه مرگ باعث می‌شود سقوط افراد باعث از بین رفتن آن‌ها شود.

در سال ۱۸۰۸، کشور انگلیس طرح نقشه‌برداری مثلثاتی بزرگ هند را به منظور شناسایی مکان و نام‌های بلندترین کوه‌های جهان آغاز نمود. در ابتدا تیم نقشه‌برداری با حمل یک [[تئودولیت]] (دوربین نقشه‌برداری) غول پیکر ۵۰۰ کیلویی (که برای حمل آن احتیاج به ۱۲ نفر بود) رفته رفته به سمت شمال حرکت کردند تا ارتفاعات را تا حد امکان اندازه‌گیری کنند. تیم مذکور سرانجام در دهه۱۸۳۰ به دامنه‌های رشته کوه‌های هیمالیا رسید. با این وجود کشور نپال به علت داشتن سوءظن تجاوز سیاسی و دیگر احتمالات موجود از ورود تیم استعماری انگلیس به این کشور جلوگیری کرد. همچنین تمام تلاش‌ها و درخواست‌های تیم نقشه‌برداری با شکست مواجه شد.سرانجا

در ۱۴ مه ۲۰۰۵، خلبان فرانسوی، دیدیر دلساله، یک فروند بالگرد Eurocopter[[یوروکوپتر ASای‌اس۳۵۰ 350اکوروی]] B۳ را بر فراز قلهٔ اورست فرود آورد و پس از حدود ۴ دقیقه مجدداً پرواز کرد. بر همین اساس، دلساله رکورد فرود و پرواز در بلندترین ارتفاع را نصیب خود کرد.