مارشال مک‌لوهان: تفاوت میان نسخه‌ها

او در دههٔ ۵۰ میلادی، اولین اثر مهم خود یعنی ''عروس مکانیکی'' (۱۹۵۱) را منتشر کرد که در آن تأثیر [[تبلیغات]] بر [[جامعه]] و [[فرهنگ]] را بررسی می‌کرد و همچنین به همراه ادموند کارپنتر {{انگلیسی|Edmund Snow Carpenter}} نشریه‌ای مهم به نام «کاوش» را منتشر کردند. او در نامه‌ای که در تاریخ ۳۱ می ۱۹۵۳ به [[والتر آونگ]] نوشته، اطلاع داده‌است که از طرف بنیاد فورد اعانه‌ای دو ساله به مبلغ ۴۳ هزار دلار دریافت کرده تا یک پروژه ارتباطی در [[دانشگاه تورنتو]] بر پا کند که استادان دانشگاهی با نظم و هماهنگی متفاوت در آن شرکت می‌کنند و این امر باعث ایجاد مجله شد.

بودریار {{به فرانسوی|Jean Baudrillard}}، نظریه‌پرداز [[پست‌مدرنیسم|پسامدرنیسم]]<ref>[http://pajoohe.ir/پست-مدرنیسم-post-modern__a-46171.aspx پست مدرنیسم]</ref>و [[پساساختارگرایی]]<ref>[http://pajoohe.ir/پساساختارگرایی--Post-structuralism__a-46471.aspx پساساختارگرایی]</ref> که در زمینهٔ موضوعات رسانه‌ای هم کارهایی داشته‌است که در برخی موارد به دیدگاه‌های مک‌لوهان شباهت ظاهری دارد و به عنوان مک‌لوهان فرانسوی نام گرفت. در اندیشهٔ او ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که با اطلاعات، پیام‌ها و نشانه‌های متعددی مواجهیم و افراد جدای از اینکه به محتوا و معنای پیام توجه داشته باشند، به دنبال سرگرمی و گذران وقت هستند. بودریار مخالف نظرات مک‌لوهان در این باره است که با گسترش فناوری‌های ارتباطی و رسانه‌ها، سطح درک و شناخت انسان‌ها نسبت به پدیده‌ها افزایش پیدا می‌کند و به این موضوع باور ندارد که رسانه‌ها آن‌گونه که مک‌لوهان در [[دهکدهٔ جهانی]] گفته‌است، تصویری شفاف و واضح از جهان ارائه می‌دهند. تأکید مک‌لوهان بر این جمله است که [[رسانه پیام است]]؛ در صورتی که بیشتر نظریه‌پردازان جامعه اطلاعات، به‌ویژه [[مانوئل کاستلز|کاستلز]] و [[ژان بودریار|بودریار]] در برابر آن جملهٔ «پیام، رسانه است» را مطرح می‌کنند.<ref>کردانی، پیشگوی ارتباطات، ۱۳۰–۱۳۳ نسخهٔ آنلاین</ref>