شوکران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Idioma-bot (بحث | مشارکت‌ها) جز ربات افزودن: el, zh حذف: sk اصلاح: lt |
|||
خط ۲۸:
تمامی اجزاء این گیاه سمی هستند. ماده سمی آن Coniin و از خانواده [[آلکالوئید]]ها است. پزشکان ایرانی و یونانی از این ماده در قدیم استفاده‌های داروئی بسیار می‌بردند. نیم تا یک گرم این سم برای یک انسان بالغ کشنده است. گیاه «نرسیده» و جوان سمی‌تر از گیاه «رسیده» و بالغ است. تاثیر سم مستقیما بروی سیستم اعصاب بوده و پس از عوارضی چون حالت تهوع و لکنت زبان از طریق از کار افتادن سیستم تنفسی عامل مرگ می‌شود.
شوکران در قدیم برای کشتن محکومین به [[اعدام]] مصرف می‌شده است. نوشیدن جام شوکران توسط [[سقراط]] قدیمی‌ترین مورد ثبت شده در این رابطه است. در [[یونان باستان]]، مجازات اعدام بوسیله خوراندن شوکران به طور معمول در مورد اشخاص ذی الحقوق، یعنی کسانی که واجد [[حقوق مدنی]] و اجتماعی بودند، به کار گرفته می شد، چراکه مقرر گردیده بود که اعدام این افراد در کمترین زمان ممکن و با کمترین میزان رنج و درد و عذاب صورت بپذیرد. به همین منظور، وقتی شوکران به فرد محکوم به مرگ خورانده می شد، بدن وی به تدریج کرخت و بی حس می گردید و این بی حسی از [[پا]] آغاز می شد و چون به [[قلب]] می رسید موجب هلاکت فرد می گشت.
به جز خوراندن شوکران، مجازات دیگری که در یونان باستان در مورد محکومان ذی الحقوق اعمال می شد، واژگون ساختن و افکندن آنان در پرتگاهی مخوف موسوم به [[چاه باراتر]] یا [[باراترون]] بود.
== منابع ==
| |||