شعر فارسی دهه هفتاد: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Araraz24 (بحث | مشارکت‌ها)
مطلبی توسط کاربر مغرض حذف شده برگشت داده شد
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
حذف تبلیغات برای یک نام جعلی با هدف تزریق زورکی در فضای ادبیات
برچسب‌ها: واگردانی دستی ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱:
شعری که از آن به عنوان '''شعر دهه ی هفتاد''' نام برده می‌شود، شامل چند طیف از آثار شاعرانی است که نه لزوماً از اواخر دهه ی ۶۰ یا اوایل دهه ی هفتاد نوشتند و انتشار اشعارشان را آغاز کردند، بلکه نمود پختگی کارشان در این دهه مطرح شده‌ است.
 
دههٔ هفتاد با تلاش شاعران جوان از سویی مطرح و از سویی دچار هرج و مرج شد، شاعران دهه‌ های ۴۰، ۵۰ و ۶۰ با گذار از مرحلهٔ انقلاب و جنگ ناگزیر به [[فراواقع‌گرایی]] (سوررئالیسم) با به‌ کارگیری خرق عادت و [[حس‌ آمیزی]] پناه بردند، این شاعران رفته رفته [[آرایه‌ های ادبی|آرایه‌ های]] ویژه‌ای با شعرشان رصد کردند که شعرهای «چندصدایی»، با تم گریز از مرکز و [[روان‌ گسیختگی|اسکیزوفرنیکال]] و «شعر نگاره‌ ای» (موسوم به «[[شعرتوگراف]]»، «وسط چین»، «مربع»، احیای معما و چیستان‌های منظوم قدیمی در شکل شعری نو با عنوان «لغز»، احیای گونهٔ جدید شعر «کانکریت» با عنوان «خواندیدنی»)، شعر فرادستوری [[واژانه]] ،شعر «گفتار»، «شعرحرکت»، فراشعر و همچنین «کاریکلماتورهای اپیزودی» با عنوان «شعرهای چندصدایی»، «شعر- نثر»، «شعر اشیاء» و شعرهایی که از حس‌ آمیزی و خرق عادت و استعاره با مضمون اصلی طنز با عنوان «[[فرانو]]» و شعر به مثابه ی زبان با عنوان «وستایی» در پی چنین وضعیتی شکل گرفتند، این جریان‌های شعری متعاقب تغییرات بنیادین در حوزهٔ مسائل سیاسی و اجتماعی و تغییر در مناسبات اطلاع‌ رسانی جهان با ظهور [[ابررایانه]]‌ها، نیز مهندسی ژنتیک، تسخیر کرات، پایان یافتن دنیای دوقطبی، و شکست اردوگاه [[کمونیسم]] و جای‌گزینی خرده‌ تفکّرات ملل و به نوعی ورود پرچالش علوم نظری همچون فلسفه و [[زیبایی‌شناسی]] سایر هنرها و مبتلا به آن اینترنت، راه افتادن سایت‌ها و وبلاگ‌ نویسی خبری و ادبی و هنری، ماهواره، بلوتوث‌های تلفن‌های همراه و مخلص کلام دگردیسی اساسی در وظایف رسانه‌ای در اواخر دههٔ شصت و [[تکثرگرایی]] مطرح در اندیشه‌ های فلسفی بدان انگیزه می‌دهد.
 
شعر مضمون‌ گرای دهه‌ های چهل و پنجاه در دههٔ هفتاد به نوعی تعدیل می‌شود و زبان و بازی‌های زبانی در این شعرها نقش پررنگ‌تری به خود می‌گیرد. به‌طور کلی در بخشی از این نوع شعری کلان‌ نگری در ابعاد [[معرفت‌ شناسی|معرفتی]] و فلسفی جای خود را به تفرّد، جزئیات، پرهیز از ادبیّت و توجّه به مناسبات زبان کوچه و بازار می‌بخشد و فضای شعر به خواننده اجازه می‌دهد که به تأویل و تفسیرهایی شخصی دست پیدا کند.