'''لریکردی بالاگِریوِه‌ای''' یکی از گویشهای زبان [[لریکردی]] در جنوب غرب [[استان لرستان]] است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.iranicaonline.org/articles/lori-language-ii |عنوان =LORI LANGUAGE ii. Sociolinguistic Status of Lori | ناشر =Iranica |تاریخ = |تاریخ بازدید = ۳ فوریه ۲۰۱۳}}</ref> بیشترین گویش‌وران این گویش از زبان لریکردی از [[طایفه‌های بالاگریوه|ایل بالاگریوه]] ساکن در [[پلدختر]]، [[اندیمشک]]، جنوب [[خرم‌آباد]]، [[دورود]]،[[ازنا]]،[[شوش]] و … ساکن می‌باشند.<ref>کرد زعفرانلو کامبوزیا عالیه، ملکی مقدم اردشیر، سلیمانی آرزو. ۱۳۹۲. مقایسه فرایندهای واجی همخوان‌های گویش لریکردی بالاگریوه با فارسی معیار جستارهای زبانی (پژوهش‌های زبان و ادبیات تطبیقی)، بهار ۱۳۹۲: (۱۴ ۱۳):۱۵۱–۱۷۹.</ref><ref>شتدار، علی‌محمد. لرها و لرستان از دیدگاه ولادیمیر مینورسکی. علوم انسانی، «ایران شناخت»، ۱۳۷۶. ۱۶۷</ref>.
گویش بالاگریوه‌ای از گروه [[گویش|گویشهای]] جنوب غرب [[ایران]] است که به اذعان زبانشناسان بزرگی همانند دهخدا گویشی از زبان کردی محسوب می‌شود.
''[[دانشنامه ایرانیکا]]'' زبانگویش لری را به دو دسته لری شمالی و جنوبی تقسیم کرده‌است و [[رودخانه دز]] را به نوعی مرز دو دسته لری شمالی و جنوبی قرار داده است که در این تقسیم‌بندی گویش بالاگریوه‌ای در کنار [[لری خرم‌آبادی]]، [[گویش نهاوندی]] و [[گویش بروجردی]] جز گویشهای لری شمالی قرار دارد. زبانگویش لری و گویشهای مختلف آن شاخه‌ای از زبان [[گویشهای ایرانی جنوب غربیکردی]] است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.iranicaonline.org/articles/lori-dialects |عنوان =LORI DIALECTS | ناشر =Iranica |تاریخ = |تاریخ بازدید = ۳ فوریه ۲۰۱۳}}</ref>
