فریدون حافظی: تفاوت میان نسخه‌ها

او از نوجوانی شیفتهٔ نواختن تار بود و چندان این شیفتگی را به پشتکار و جدیت آراسته بود که هنگامی که برای آزمون ورودی هنرستان موسیقی نزد استادان این هنرستان تار نواخت، ستایش ایشانوی را برانگیخت و او را به رادیو معرفی کردند. او بعدها برای کامل کردن اندوخته‌هایش از موسیقی به ایتالیا رفت.<ref>http://www.radiofarda.com/archive/news/20130607/143/143.html?id=25010077</ref>

حافظی همچنین تحصیلات ش را در رشته حقوق پی گرفت و مدتی مدیر کل روابط عمومی وزارت راه بود اما به سبب اشتغالات شاشتغالاتش در حوزه موسیقی، از این کار کناره گرفت.

حافظی پیشینه‌ای ۵۰ ساله در آموزش [[تار]] و [[سه‌تار]] داشت. گفته می‌شود خوش‌صداترین تار ساخته‌شده توسط استاد [[یحیی تارساز]] به رسم هدیه از سوی استاد [[موسی معروفی]] در اختیار ایشاناو قرار داده شده بود. او پس از [[مرتضی نی داود|مرتضا نی داوود]] و [[عبدالحسین شهنازی]] یکی از سه نوازنده‌ای است اجازه تک‌نوازی در رادیو داشتند. [[جلیل شهناز]]، فریدون حافظی و [[فرهنگ شریف]] این سه نوازنده بودند. تک‌نوازی‌ها و همچنین هم‌نوازی او همراه استادان و بزرگانی چون [[احمد عبادی]]، [[همایون خرم]]، [[حسن‌علی دفتری]]، [[سید محمد موسوی (نوازنده نی)|محمد موسوی]]، [[جهانگیر ملک]]، [[اسدالله ملک]]، [[مجید نجاحی]]، [[رضا ورزنده]]، [[کامران داروغه]]، [[منصور صارمی]] و [[منصور نریمان]] به ویژه در مجموعه [[تک‌نوازان]] به یادگار مانده‌است.