بحران ونزوئلا در سال ۱۹۰۳_۱۹۰۲ یک [[محاصره]] دریایی بود که انگلیس ،انگلیس، [[امپراتوری آلمان|آلمان]] و ایتالیا از دسامبر ۱۹۰۲ تا فوریه ۱۹۰۳ علیه [[ونزوئلا]] اعمال کردندکردند، ،پسپس از آنکه رئیس جمهوررئیس‌جمهور [[سیپریانو کاسترو]] از پرداخت بدهی های خارجی و خسارات وارده توسط شهروندان اروپایی در جنگ های داخلی ونزوئلا خودداری کرد. کاسترو فرض کرد که [[دکترین مونرو]] آمریکایی شاهد مداخله واشنگتنواشینگتن برای جلوگیری از مداخله نظامی اروپا خواهد بود. با این حال ،حال، در آن زمان ، رئیسزمان، جمهوررئیس‌جمهور آمریكا [[تئودور روزولت]] و وزارت امور خارجه وی دیدند كه این آموزه فقط در مورد تصرف قلمرو توسط اروپایی ها اعمال می شود ،شود، نه اینكه مداخله فی نفسه باشد. با وعده های قبلی مبنی بر عدم وقوع چنین حمله ای ،ای، ایالات متحده رسماً بی طرفبی‌طرف بود و اجازه داد این اقدام بدون اعتراض انجام شود. در محاصره ،محاصره، نیروی دریایی کوچک ونزوئلا به سرعت از کار افتاد ،افتاد، اما کاسترو حاضر به تسلیم شدن نشد ،نشد، و در عوض موافقت اصولی کرد که برخی از ادعاها را به داوری بین المللی ،بین‌المللی، که قبلاقبلاً رد کرده بود ،بود، ارائه دهد. آلمان در ابتدا با این استدلال که برخی ادعاها باید توسط ونزوئلا بدون داوری پذیرفته شود ،شود، به این امر اعتراض کرد.رئیسجمهوررئیسجمهور روزولت با فرستادن ناوگان بزرگتر خود به زیر دریاسالار [[جورج دیوئی|جورج دیویی]] و تهدید به جنگ در صورت فرود آمدن آلمانی ها ،ها، آلمان ها را مجبور به عقب نشینیعقب‌نشینی کرد.<ref />
