حسنعلی فرمند: تفاوت میان نسخه‌ها

| monarch1 = [[محمدرضا شاه پهلوی]]

ضیاءالملک عضو حزب عامیون (دموکرات) شد و از او با عنوان فراماسون هم یاد می‌شد، هرچند خودش تکذیب می‌کرد.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=مذاکرات جلسه ۱۳۰ دوره شانزدهم مجلس شورای ملی هجدهم فروردین ۱۳۳۰ |نشانی=https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/جلسه-130-صورت-مشروح-مذاکرات-مجلس-روز-یکشنبه-هیجدهم-فروردین-ماه-1330}}</ref> او دوست نزدیک و محرم اسرار [[حسن پیرنیا|مشیرالدوله پیرنیا]] بود.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=مکی |نام۱=حسین |عنوان=تاریخ بیست ساله ایران - جلد اول |تاریخ=۱۳۶۱ |ناشر=ناشر |مکان=تهران |صفحه=۷۳}}</ref> خوش‌خدمتی‌هایی هم به مشیرالدوله نشان می‌داد. یک بار که [[حسن وثوق|وثوق‌الدوله]] هنگام دفاع از پیشینه خود و عقد [[قرارداد ۱۹۱۹]] در مجلس شورای، خودش را کسی خواند که مانند خیلی‌های دیگر در شرایط سخت، کنار نمی‌کشد و مسئولیت می‌پذیرد و بدنامی را به جان می‌خرد، ضیاءالملک در پاسخ او به تمجید از مشیرالدوله پرداخت و در حالی که نمایندگان همهمه و اعتراض می‌کردند و حرفهایش را خارج از دستور می‌دانستند، مشیرالدوله را به عنوان سیاست‌مداری مهم و فداکار ستود که «در مواقع سخت، مسئولیت مملکت را قبول نموده» و گفت:

در انتخابات دوره ششم که پس از به سلطنت رسیدن رضا شاه برگزار شد، میان ضیاءالملک و سید عبدالوهاب رضوی رقابت درگرفت. ضیاءالملک از پشتیبانی نظامیان برخوردار بود که قدرت بلامنازع شده بودند. او که به انتخاب شدن خودش اطمینان داشت، برای اینکه سید عبدالوهاب رضوی رأی نیاورد و نماینده دوم نشود، بخشی از آرای خود را نصیب [[حسن مخبر فرهمند]] نامزد دیگر انتخابات کرد که رئیس پست و تلگراف همدان بود. در نتیجه، او و مخبر فرهمند هر دو به نمایندگی همدان به مجلس رفتند و رضوی کرسی‌اش را از دست داد.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=مذاکرات جلسه پنجم دوره ششم مجلس شورای ملی ۲۵ مرداد ۱۳۰۵ |نشانی=https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/%D8%AC%D9%84%D8%B3%D9%87--5-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%AD-%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3-%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AE%D9%87-%D8%B3%D9%87%D8%B4%D9%86%D8%A8%D9%87-%D8%A8%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%88-%D9%BE%D9%86%D8%AC%D9%85-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AF-1305%D9%85%D8%B7%D8%A7%D8%A8%D9%82-%D9%87%D8%B4%D8%AA%D9%85-%D8%B5%D9%81%D8%B1-1345}}</ref>

«این اتومبیلها که در شهر تهران سوار می‌شویم برای ما تجمل است. برای اینکه ما ایرانی‌ها وقتمان این اندازه قیمت ندارد که اتومبیل سوار شویم و بسرعت برق برویم. …بنده همه روزه پیاده می‌آیم واز همه آقایان زودتر می‌رسم. این تجملات پول مملکتی را می‌برد. اتومبیل، بنزین، لاستیک، تمام اینها پول مملکتممکلت ما را می‌برند به خارجه. …ایرانیها قدیم عموماً یک گردشهایی می‌کردند، اسب سوار می‌شدند. در صورتی که حالا آن طور تفریحها هیچ نیست. ورزش هم که نیست و این هم قطعی است در جامعه‌ای که ورزش نباشد، نژاد آن جامعه رو به انحطاط می‌رود. این اتومبیلها که ما در تهران داریم و سوار می‌شویم با این خیابانهای پرخاک و پرکثافت، تمام این کثافات را در هوا پراکنده می‌کند. پس برای یک همچو شهری که خیابان صحیح ندارد، اتومبیل یا اتوبوس راه انداختن به عقیده بنده چندان صحیح نیست. از نقطه نظر حفظ الصحه ماها باید کوشش کنیم که شهرمان اول مثل شهرهای اروپا خیابانهایش با قیر و سیمانوسیمان ساخته شود، بعد اتومبیل‌رانیبعداتومبیل‌رانی کنیم».<ref name=":2">{{پایانیادکرد نقلوب قول|عنوان=مذاکرات بزرگجلسه ۳۲ دوره ششم مجلس شورای ملی اول آذر ۱۳۰۵ |نشانی=https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/%D8%AC%D9%84%D8%B3%D9%87-32-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3-%D8%B3%D9%87%D8%B4%D9%86%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D9%88%D9%84-%D8%A2%D8%B0%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%87-1305-%D9%85%D8%B7%D8%A7%D8%A8%D9%82-17-%D8%AC%D9%85%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C-1345}}</ref>