جان باردین: تفاوت میان نسخه‌ها

باردین در شهر مَدیسون در ایالت [[ویسکانسین]] آمریکا زاده شد. پدر او، چارلز باردین، نخستین رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه ویسکانسین بود. باردین تحصیلات مقدماتی‌اش را در شهر زادگاهش، مدیسون، در ویسکانسین گذراند. او در ۱۵ سالگی از دبیرستان دانش‌آموخته شد و در همان سن تحصیلات دانشگاهی خود را در [[دانشگاه ویسکانسین]] آغاز کرد. او بر خلاف پدرش که یک فرهنگی دانشگاهی بود، برای ادامه تحصیل رشته [[مهندسی]] را انتخاب کرد چون به [[ریاضیات]] علاقه فراوان داشت و به نظرش مهندسی، آیندهٔ خوبی هم داشت. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته [[مهندسی برق]] در کارشناسی و [[کارشناسی ارشد]] از [[دانشگاه ویسکانسین-مدیسن]] به ترتیب در سال‌های ۱۹۲۸ و ۱۹۲۹ میلادی به پایان رساند و در سال ۱۹۳۶ میلادی از [[دانشگاه پرینستون]] در رشته [[ریاضی فیزیک]] دکترا گرفت<ref>https://www.pbs.org/transistor/album1/bardeen/index.html</ref>. او دو سال بعد به [[دانشگاه مینه‌سوتا]] پیوست و از سال ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۱ [[استادیار]] فیزیک در آنجا بود. در سال ۱۹۴۱، در دوران [[جنگ جهانی دوم]]، او تدریس در مینه‌سوتا را رها کرد و فیزیک‌دان آزمایشگاه نیروی دریایی شد<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Minnesota Physics Nobel Laureates - Physics at Minnesota|نشانی=https://www.physics.umn.edu/about/history/nobel.html|وبگاه=www.physics.umn.edu|بازبینی=2019-10-06|نویسنده=|کد زبان=en|تاریخ=}}</ref>. باردین در سال ۱۹۴۵ به [[آزمایشگاه‌های بل]] پیوست. در آن‌جا بود که با همکاری [[ویلیام شاکلی]] و [[والتر برتن|والتر براتِین]]، [[ترانزیستور]] را اختراع کرد<ref name="patentoffice.ir">https://patentoffice.ir/patent/30/ترانزیستور</ref> و سال ۱۹۵۶به همراه این دو، [[جایزه نوبل فیزیک]] گرفت. باردین از سال ۱۹۵۱ استاد فیزیک در [[دانشگاه ایلینوی]] شد. در سال ۱۹۷۱، [[انجمن مهندسان برق و الکترونیک]] به پاس خدمات ارزنده جان باردین در درک [[رسانش الکتریکی]] جامدات، اختراع [[ترانزیستور]] و همچنین ارائه نظریه میکروسکوپی [[ابررسانایی]]، به او [[مدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک|مدال افتخار]] داد. همچنین در سال ۱۹۷۲، باردین به همراه [[لئون نیل کوپر]] و [[جان رابرت شریفر]]، برای دومین بار، برای پیشنهاد [[نظریه بی‌سی‌اس]] در [[ابررسانایی]]، جایزه نوبل فیزیک گرفت.<ref>کتاب ابررسانایی نوشته ایزاک آسیموف صفحهٔ ۵۰</ref> او تنها فیزیک‌دانی است که دو بار جایزه نوبل فیزیک گرفته‌است.<ref>مهدی صارمی‌فر</ref><ref>http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/facts/physics/index.html</ref> وی در سال ۱۹۹۱ در ۸۲ سالگی درگذشت.