اریل (گیاه‌شناسی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Mace of nutmeg - ml-Jathi.jpg|بندانگشتی|279x279پیکسل|اریلی که دانه جوز هندی را احاطه کرده استکرده‌است به‌عنوان ادویه‌ای به نام مِیس استفاده می‌شود.]]

سوداریل‌ها (Pseudarils) ساختارهای اریل مانند هستند که معمولاً در پیرن‌های ([[:en:Pyrena|Pyrena]]) گونه [[روشنکان|روشَنَکان]] یافت می‌شوند که از میان‌میوه ([[:en:Fruit_anatomy#Mesocarp|Mesocarp]]) تخمدان ایجاد می‌شود. پریکارپ گوشتی و خوراکی به‌طور منظم به دو نیم تقسیم می‌شود، سپس می‌افتد یا خورده می‌شود تا یک سوداریل رنگ روشن در اطراف بذر سیاه نمایان شود.

اریل ممکن است ساختاری شبیه میوه ایجاد کند که (در میان نام هاینام‌های دیگر) میوه کاذب نامیده می‌شود. میوه‌های کاذب در گونه‌های متعدد گیاهان گلدار یافت می‌شوند. میوه‌های کاذب خوراکی میوه‌های [[چشالو]]، [[سرخالو]] و [[آکی]] اریل‌های بسیار توسعه یافته‌ای هستند که بذر را احاطه کرده‌اند مانند یک لایه پریکارپ. این گونه اریل‌ها نیز در چند گونه بازدانگان یافت می‌شوند به‌خصوص سرخدارها و مخروطیان مربوط مانند سرخدار آلوشیلی ([[:en:Prumnopitys_andina|Prumnopitys andina]]) و کاهیکاته ([[:en:Dacrycarpus_dacrydioides|Dacrycarpus dacrydioides]]). به جای مخروط چوبی معمولی در اکثر بازدانگان، ساختار زایشی سرخدار از یک بذر تشکیل شده استشده‌است که توسط یک پوشش گوشته‌ای و جام مانند احاطه شده استشده‌است. این پوشش از فلس مخروطی بسیار اصلاح شده مشتق شده استشده‌است.

[[پرونده:Taxus baccata MHNT.jpg|بندانگشتی|اریل گوشته‌ای که هر بذر را در سرخدار احاطه کرده استکرده‌است فلس مخروط بذر است که بسیار اصلاح شده استشده‌است.]]

در گیاهان سرخدار اروپایی (Taxus baccata)، اریل به‌صورت یک نوار کوچک و سبز رنگ در پایه بذر شروع می‌شود، سپس با بزرگ شدن و احاطه کردن بذر قهوه‌ای مایل به قرمز می‌شود و در نهایت در زمان بلوغ گوشته‌ای [[قرمزنارنجی|سَکَرلات]] (Scarlet) می‌شود. اریل برای پرندگان میوه‌خوار جذاب است و سمی نیست. تمام قسمت‌های دیگر سرخدار سمی هستند از جمله بذری که در داخل اریل قرار دارد. اگر دانه در معده یک انسان، پرنده یا حیوان دیگر خرد، شکسته یا شکافته شود، منجر به مسمومیت می‌شود. پرندگان اریل گوشته‌ای را به عنوان منبع غذایی هضم می‌کنند و بذرها را در مدفوع خود بیرون می‌دهند و باعث پراکندگی بذرها می‌شوند.