فرامرز پایور: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: واگردانی دستی ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
خط ۶۱:
کوشش‌های فرامرز پایور، پلی بود بین میراث [[ابوالحسن صبا]] و [[مرتضی محجوبی]] و جریانی که جوانان موسیقی‌دان و تحصیل‌کرده در [[دانشکده هنرهای زیبا]] از اوایل دهه ۱۳۵۰ به راه انداختند و الگوی موسیقی ایرانی امروزی شدند. در فاصله زمانی بین این دو، یعنی حدود پانزده سال، هیچ‌کس جز فرامرز پایور، کار جدی و پی‌گیر در زمینهٔ موسیقی اصیل انجام نمی‌داد.<ref name="روزنامهٔ ایران" />
 
وی در اجراهای گروهی خود با شماری از نخبگان موسیقی ایرانی مانند: [[جلیل شهناز]]([[تار]]) و [[هوشنگ ظریف]] ([[تار]])، [[رحمت‌الله بدیعی]] و [[علی اصغر بهاری]] ([[کمانچه]])، [[حسن ناهید]] و [[سید محمد موسوی|محمد موسوی]] ([[نی (ابزار موسیقی)|نی]])، [[حسین تهرانی]] و [[محمد اسماعیلی]] ([[تنبک]]) همکاری کرده‌است. در دههٔ ۱۳۶۰ به همراهی جلیل شهناز، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و محمد موسوی، برای بار دیگر «[[گروه اساتید موسیقی ایران]]» را سازمان داد و سرپرستی، آهنگ‌سازی و نوازندگی سنتور را در آن به دوش گرفت. این گروه، آثار ماندگاری با محمدرضا شجریان و [[شهرام ناظری]] اجرا کردند.
 
== آلبوم‌ها ==