رابعه عدویه: تفاوت میان نسخه‌ها

|محل_مرگ=احتمالاً بصره

}}

 

او دختر «اسماعیل عدوی قیسی» بود. نام او را از این جهت رابعه گذاشتند که فرزند چهارم خانواده بود.<ref>[http://www.mibosearch.com/word.aspx?wName=رابعه+عدويه رابعه عدویه در میبو جستجو]{{پیوند مرده|date=دسامبر ۲۰۱۹ |bot=InternetArchiveBot}}</ref> رابعه یکی از کسانی است که [[عطار نیشابوری|فریدالدین عطار]] در کتاب [[تذکرة الاولیا|تذکره الاولیایش]] از او یاد کرده‌است. رابعه صوفی ای بود ربودهٔ جذبات الهیه و در طریقت جذبه اش بر سلوک غلبه داشت. او طبع شاعری هم داشته و اشعاری در عشق به خدا سروده‌است.

[[عطار نیشابوری]]: «آن مخدره‌ی خدر خاص، آن مستوره‌ی ستر اخلاص، آن سوخته‌ی عشق و اشتیاق، آن شیفته‌ی قرب و احتراق، آن نایب مریم صفیه، آن مقبول رجال، رابعه‌ی عدویّه – رحمها الله تعالی – اگر کسی گوید که ذکر او در صف رجال چرا کردی؟ گوییم خواجه‌ی انبیا- علیه الصلوة والسلام – می‌فرماید که «ان الله لا ینظر الی صورکم»، کار به صورت نیست به نیّت نکوست... چون زن در راه خدای – تعالی – مرد باشد او را زن نتوان گفت.» <ref>[http://ensani.ir/fa/article/261226/%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B9%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%DA%AF%D8%B0%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D9%BE%D9%84-%D9%85%D8%AC%D8%A7%D8%B2 رابعه در گذار از پل مجاز]. [مجله علمی-پژوهشی ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی بهار 1389 شماره 18]</ref>