هیربد: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: ویرایش جزئی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''هیربُد''' یا '''هیربَد''' یا '''هیربَذ''' ([[پارسی میانه]]: hērbed، [[زبان اوستایی|اوستایی]]: aēθrapaiti)
را [[خوارزمی]] خادم آتش گفته است. [[طبری]] حکایت می کند که خسرو پرویز آتشکده هایی بنا کرد و دوازده هزار هیربذ براین زمزمهٔ ادعیه و سرودن اغانی در آن آتشکده‌ها برگماشت. رئیس گروه هیربدها، '''هیربدان‌هیربد''' یا '''هیربَذان هیربذ''' نام داشت که بعد از [[موبد]] بزرگ یا [[موبدان موبد]] در رتبهٔ اول قرار داشته است. <ref>کریستن سن، ص ۱۴۰</ref>
امروزه در میان زرتشتیان، به روحانیانی در ردهٔ پایین گفته می‌شود که مراسم [[ناور|ناوَر]] را گذرانده‌اند و اجازه انجام آیین‌های سطح پایین‌تر را دارند.
در ایران باستان به آن دسته از [[روحانیان]] که وظیفه آموختن تلاوت متون مقدس به دین‌آموزان (اوستایی: hāuuišta, aēθriia) را بر عهده داشتند هیربد گفته می‌شد و رئیس گروه هیربدها، '''هیربدان‌هیربد''' نام داشت.▼
▲در ایران باستان به آن دسته از [[روحانیان]] که وظیفه آموختن تلاوت متون مقدس به دین‌آموزان (اوستایی: hāuuišta, aēθriia) را بر عهده داشتند هیربد گفته می‌شد.
.
در روزگار اولیه ساسانیان، هیربد لقب کلی روحانیانی بود که اجازه آموزاندن علوم دینی را داشتند و [[کرتیر]]، بلندپایه‌ترین روحانی آن دوره، نیز این لقب را برای خود استفاده می‌کرد.
سطر ۱۰ ⟵ ۱۴:
== منابع ==
* کریستن سن، آرتور. ایران در زمان ساسانیان، تهران: انتشارات امیر کبیر، ۱۳۶۷
* عفیفی، رحیم، ارداویرافنامهٔ منظومِ زرتشت بهرامِ پَژدو، مشهد: دانشگاه مشهد، ۱۳۴۳، ص۱۶۲.
* لغتنامه دهخدا، سرواژهٔ هیربد.
| |||