مکانیک کوانتومی: تفاوت میان نسخه‌ها

واژهٔ [[لاتین]] کوانتوم در مکانیک کوانتومی از اینجااین‌جا می‌آید که این نظریه به بعضی از کمیت‌های فیزیکی (مانند [[انرژی]] [[اتم]] ساکن) در شرایط خاص مقدارهای گسسته‌ای نسبت می‌دهد. پایه‌های مکانیک کوانتومی در نیمهٔ اول [[سده ۲۰ (میلادی)|قرن بیستم]] به کوشش [[ورنر هایزنبرگ]]، [[ماکس پلانک]]، [[آلبرت اینشتین]]، [[لویی دو بروی]]، [[نیلز بور]]، [[اروین شرودینگر]]، [[ماکس برن]]، [[جان فون نویمان]]، [[پل دیراک]]، [[ولفگانگ پاولی]]،[[ریچارد فاینمن]] و دیگران ساخته شد. بعضی از جنبه‌های بنیادی این نظریه هنوز هم در حال پیشرفت است.

نظریه کوانتومی که در ابتدا با کشف نظری فوتون به کوشش ماکس پلانک در ۱۹۰۰ آغاز شد و با کارهای نیلز بور به پیشرفت چشمگیریچشم‌گیری رسید هنوز نظریهٔ منسجمی نبود، بلکه مجموعه‌ای بود از فرضیات و اصول و قضایا و دستورالعمل‌های محاسبه‌ای. در واقع، هر مسئلهٔ کوانتومی را ابتدا به روش مکانیک کلاسیک حل می‌کردند و سپس جواب را یا با شرایط کوانتومی وفق می‌داند یا با اصل تطابق به زبان کوانتومی درمی‌آورند. به عبارت دیگر، تلاش‌ها بیشتر بر اساس حدس‌های زیرکانه بود تا استدلال‌های منطقی.

تلاش‌ها برای تبیین تناقضات و ابداع رهیافت‌های جدید به تکوین ساختار جدیدی موسوم به مکانیک کوانتومی انجامید که دو فرمولبندیفرمول‌بندی جداگانه دارد (بعداً معلوم شد که این دو هم‌ارزند): مکانیک ماتریسی (عمدتاً به کوشش [[ورنر هایزنبرگ|هایزنبرگ]]) و مکانیک موجی (بیشتر به همت [[اروین شرودینگر|شرودینگر]]). مثلاً،به‌طور مثال، ایدهٔ توصیف ذرات با امواج مولّد ابداع مفهوم بسته‌های موج شد، و در نهایت نیز تلاش برای یافتن معادلات حاکم بر تحول زمانی این بسته‌های موج به معادلهٔ موج یا معادلهٔ شرودینگر منتهی شد.