توطئه کاتیلینا: تفاوت میان نسخه‌ها

براندازان قصد داشتند برای در دست گرفتن کنترل شهر رم،[[رم]]، کنسول سیسرو را ترور کنند و برای همین گایوس کورنلیوس و لوکیسوس وارگونتیئوس بر آن بودند تا او را در صبحگاه ۷ نوامبر ۶۳ ق. م در منزلش مقتول سازند اما سناتور کوئینتوس کوریوس ـ که بعداً اطلاعات توطئه را مخفیانه در اختیار سیسرو گذاشت ـ بواسطهٔ معشوقه خود فولویا<ref group="یادداشت">به لاتین: Fulvia</ref> سیسرو را از خطری که در کمینش بود آگاهانید. سیسرو نیز صبح آن روز با مستقر ساختن چند نگهبان در ورودی خانه‌اش، از خطر جان سالم به‌در بُرد.<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی۱=[[سالوست|Sallustius]]|عنوان=De Catilinae coniuratione|صفحه=17}}</ref>

در حالی‌که کاتیلینا مشغول تدارک‌دیدنِ یک ارتش بود، براندازان و کودتاگران مشاهده کردند که یک هیئت رسمی از قوم [[آلوبروگ‌ها]]<ref group="یادداشت">به لاتین: Allobroges</ref> ـ واقع در [[گالیا]] ـ در روم حضور دارد و خواستار خلاصی از ظلم‌وجور فرماندار رومی‌شان هستند. برای همین لنتولوس سورا به یک بازرگان رومی که در گالیا به تجارت مشغول بود گفت که به آن قوم گالیایی وعده آزادی از یوغ آن فرماندار و براندازی اوجمهوری را بدهد. او همچنین پوبلیوس گابینیوس کاپیتو ـ یکی از کودتاگران برجسته ـ را مأمور کرد تا با هیئت آلوبروگ‌ها ملاقات کنند،کند، اینچنین بود که آلوبروگ‌ها از توطئهٔ کاتیلینا با خبر شدند.<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی۱=[[سیسرو|Cicero]]|عنوان=[[علیه کاتیلینا|in Catilinam]]|جلد=III|صفحه=4}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی۱=[[سالوست|Sallustius]]|عنوان=De Catilinae coniuratione|صفحه=40}}</ref> هیئت آلوبروگ‌ها به‌سرعت از این فرصت بهره‌جُسته و ماجرای کودتای در شرف وقوع را به اطلاع سیسرو رساندند؛رساند؛ سیسرو نیز به آنان گفت که سعی کنند مدارک و شواهد متقنی برای توطئه به‌دست بیاورند. از قضا پنج تن از براندازان برجسته ـ کتگوس، لنتولوس سورا، لوکیوس استاتیلیوس، مارکوس کپاریوس و تیتوس وُلتوریکوس ـ نامه‌ای امضاء شده به هیئت اعزامی آلوبروگ‌ها در رومرم دادند تا آنرا به قوم خود نشان داده و به آنان بفهمانند که توطئه‌ای در رومرم در شرف وقوع است و به‌زودی از شر جمهوری روم و فرماندار ظالم آن خلاص خواهند شد. با این‌حال جمهوری‌خواهان دامی گسترانده بودند: این نامه‌ها هنگام ارسال به گالیا در [[پل میلویو]]<ref group="یادداشت">به ایتالیایی: Ponte Milvio</ref><ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی۱=[[سیسرو|Cicero]]|عنوان=[[علیه کاتیلینا|in Catilinam]]|جلد=III|صفحه=6}}</ref>واقع در رومپایتخت کشف و ضبط شدند. پس سیسرو که اکنون شواهد معتبری دال بر توطئه در دستدسترس خود داشت، نامه‌ها را روز بعد در نشست سنا قرائت نمود و اندکی بعد توانست یک [[فرمان نهایی سنا]] که به دو کنسول ـ از جمله خودش ـ اختیار مطلق برای مجازات متهمان را می‌داد،می‌داد کسب کند. به‌لطف همین اختیارات فوق‌العاده سیسرو توانست پنج تن از براندازان مزبور را بدون برگزاری محاکمه قانونی به اعدام محکوم سازد. سیسرو از بیم آنکه دیگر توطئه‌چینان، سورا و چهار تن دیگر را آزاد کنند بلافاصله هر پنج تن را یک‌به‌یک بلافاصله به‌شیوه خفه‌کردن اعدام کرد؛ آن‌هم بی‌آنکه به حق آنان مبنی بر [[تظلم‌خواهی به مردم]] توجهی کرده‌باشد؛ گذشته از این متهمان حق داشتند به‌جای مجازات اعداماعدام، تبعید را انتخاب کنند اما کنسول سیسرو آنان را [[اعدام خودسرانه|خودسرانه اعدام]] کرد. او حتّی شخصاً سورا را تا زندان [[تولیانوم]] اسکورت کرده‌بود.<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی۱=[[سالوست|Sallustius]]|عنوان=De Catilinae coniuratione|صفحه=55}}</ref> سپس خبر مرگ آنان را با جمله ملایم vixerunt یا vixere<ref group="یادداشت">vixere یا vixerunt در لاتین شکل ماضی ساده اخباری سوم شخص مفرد از فعل vivo (زندگی می‌کنم) است</ref> به‌معنای «زندگی کردند» به توده‌های تهییج‌شده اعلام کرد. [[ژولیوس سزار|ژولیوس سزارِ]] جوان در یکی از نشست‌های سنا، سیسرو را به‌سبب چنین عملیاعدامی ـ که با حقوق و قوانین رومی در تضاد بود ـ مورد نکوهش قرار داد و چند سال بعد هم به ابتکار یک [[تریبون مردم]] به‌نام [[پوبلیوس کلودیوس پولکر]]<ref group="یادداشت">به لاتین: Publius Clodius Pulcher</ref> سیسرو به‌جرم اعدام غیرقانونی پنج شهروند رومی به تبعید محکوم شد؛ هرچند سیسرو چنین از خود دفاع می‌کرد که سنا آن کودتاچیان و براندازان را به‌عنوان «دشمن جمهوری» معرفی کرده‌بودخوانده‌بود و بنابراین قتل آنان در واقع اعدام دشمنان بود نه اعدام شهروندان رومی.