طبرسی مفسر شیعی، در ''مجمع البیان'' در معنای کلمه «بینّه» آورده‌است: حجت و دلیل آشکاری که به وسیله آن حق را از باطل تشخیص دهند. در اینجا با توجه به مفهوم آیه دلالت بر پیامبر اسلام دارد.<ref name=":8">طبرسی، فضل بن الحسن؛ مجمع البیان؛ ج ۲۷ ، ص ۲۱۱ ، تهران، انتشارات فراهانی؛ چاپ دوم(۱۳۵۹). </ref> همو در معنای انفکاک (منفکّین) می‌گوید: جدایی و انفصالی که از اتصالی سخت و شدید بوده باشد. و بیشترین استفاده از این لغت در حال نفی است. مانند اینکه گفته می‌شود مَاانْفَّکَ یعنی به خاطر شدت نزدیکی و اتصال جدا نشد.<ref name=":8" />
=== '''آیه دوم و سوم:''' ===
از نظر اغلب مفسران عبارت «رسول من الله» بدل از بینّه است.<ref name=":5" /><ref name=":6" /> <ref name=":4" /> <ref>بهرام پور، ابوالفضل؛ نسیم حیات؛ ج۳۰ ؛ ص ۱۹۲ ؛ قم، انتشارات هجرت؛ چاپ سیزدهم ( ۱۳۸۱ )؛ شابک:۶-۲۲-۵۸۷۵-۹۶۴.</ref> <ref>محمود بن عمر، زمخشری؛ الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل؛ ج ۴ ؛ ص ۷۸۲؛ بیروت دارالکتاب العربی( ۱۴۰۷ ق).</ref> برای مصداق رسول در آیه سه احتمال را شمرده‌اند. منظور شخص محمد است که فرستاده‌ای از جانب خداوند است، یا مراد از رسول معجزه او ( قرآن) است و در احتمال سوم منظور جبرئیل می‌باشد که قرآن را بر پیامبر می‌خواند.<ref name=":4">کاشانی، ملا فتح الله؛ منهج الصادقین؛ ج ۱۰ ؛ ص ۳۱۱ ؛ تهران، انتشارات اسلامیه؛ چاپ پنجم( ۱۳۷۸ )؛ شابک:۳-۰۶۴-۴۸۱-۹۶۴. </ref>
مهمترین بخش آیه دوم، عبارت «یَتْلُوا صُحُفًا مُطَهَّرَةً» هست که صاحبنظران حوزه تفسیر قرآن اقوال مختلفی را در کتابهایشان گزارش کرده‌اند و هر یک به دنبال معنا و مفهومی قابل قبول برای این عبارت بوده‌اند. به طوریکه ۹ دیدگاه گوناگون در اینباره ارائه گردیده است. این دیدگاه‌ها در سه گروه تفسیری لغوی، ظاهری و باطنی از قرآن تقسیم می‌شوند که می‌توانند در ارتباط با یکدیگر نیز باشند. بدین صورت که تفسیر لغوی مقدمه ای برای دو نوع تفسیر بعدی است و دو تفسیر دیگر (ظاهری و باطنی) نیز قابل جمع با هم هستند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=بررسی تطبیقی تفاسیر "صحفا مطهره" در آیه دوم سوره بینه|نشانی=http://ensani.ir/fa/article/422021/%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D8%AA%D8%B7%D8%A8%DB%8C%D9%82%DB%8C-%D8%AA%D9%81%D8%A7%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%D8%B5%D8%AD%D9%81%D8%A7-%D9%85%D8%B7%D9%87%D8%B1%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%DB%8C%D9%87-%D8%AF%D9%88%D9%85-%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%A8%DB%8C%D9%86%D9%87|وبگاه=پرتال جامع علوم انسانی|بازبینی=2021-09-17|کد زبان=fa}}</ref> تفاسیری که معنای لغوی «صُحُف» را گزارش کرده‌اند مقصود از آن را کتاب به معنای عام گفته اند؛ بدون آنکه کتاب خاصی را در نظر داشته باشند. کلمه «مطهّره» را هم به معنی دور از باطل ، دور از شرک، مطهر و پاک از پلیدی و کفر تفسیر نموده‌اند.<ref>سید قطب، ابراهیم حسین الشاربی؛ فی ظلال القرآن؛ ج ۶ ؛ ص ۳۹۴۸ ؛ بیروت، دارالشروق؛ چاپ ۱۷ -(۱۴۱۲ق).</ref> <ref>طبرسی، فضل بن حسن؛ تفسیر جوامع الجامع؛ ج ۴ ؛ ص ۵۲۱ ؛ قم مرکز مدیریت حوزه علمیه قم؛ (۱۴۱۲ ق).</ref> <ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ تفسیر نمونه؛ ج ۲۷ ؛ ص ۱۹۹ ؛ تهران، دارالکتب الاسلامیه چاپ ۱۰- (۱۳۷۱ ش).</ref> ثعلبی، مقاتل، دینوری،زمخشری،نووی زمخشری،و سید قطب سنی مذهب، طبرسی و مکارم شیرازی شیعی، جزو مفسرانِ این دسته از تفاسیر لغوی هستند.<ref>مقاتل دستهبن دومسلیمان؛ مفسرانتفسیر درمقاتل تفسیربن ظاهریسلیمان؛ ازج قرآن۴ به؛ معنایص ظاهری۷۷۹؛ الفاظبیروت،دار توجهاحیاء دارندالتراث العربی (۱۴۲۳ ق).</ref> این<ref>ثعلبی، دستهاحمد ازبن مفسرانمحمد؛ ۳الکشف معناو راالبیان؛ برایبه «صحف»تحقیق درابی نظرمحمد می‌گیرندبن عاشور؛ ج ۱۰ ؛ ص ۲۶۰و ۲۶۱ ؛ بیروت، دار احیاء التراث العربی ( ۱۴۲۲ ق).</ref> قرآن<ref>زمخشری، مکتوبیمحمود کهبن پیامبرعمر؛الکشاف ازعن رویغوامض نوشته‌هایالتنزیل؛ آنج۴ برای؛ مردمص می‌خواند۷۸۲؛ وبیروت، ایندارالکتاب قرآنالعربی(۱۴۰۷ درنزدق).</ref> او<ref>نووی، ومحمد مطهربن وعمر؛ مراح لبید لکشف معنی القرآن المجید؛ به دورتصحیح ازمحمد دسترسیامین ناپاکانناوی؛ بود.البتهج این۲ نوع؛ تفسیردرص۶۵۳ تضاد؛ بابیروت، سیرهدار پیامبرالکتب استالعلمیه (1417 ق).</ref> چراگروه کهدیگری پیامبراز آیاتمفسران قرآنبه رامعنای ازظاهری رویالفاظ کتابتوجه یاکرده نوشتهو ۳ معنا را برای مردم«صحف» تلاوتدر نمی‌کردنظر می‌گیرند. به معنای قرآن مکتوب و ملفوظ که توسط فخر رازی، طبری،سیوطی و ابن ابی حاتم نقل شده است. ماتریدی ، ماوردی و بانو امین در مخزن العرفان هم منظور از این کلمه را کتابهای آسمانی پیشین دانسته‌اند. اگرچه این تفسیر هم با فعل «یتلوا» مذکور درآیه ناسازگار است. سید محمد حسین طباطبایی و علی اکبر قرشی بنابی ووعباس سید کریمی نیز در تفسیر کلمه صحف را به اجزای قرآن تفسیر کرده‌اند. در دیدگاه تفسیری باطنی از قرآن که بیشتر با تفسیرهای عرفانی نزدیک است، پنج معنای باطنی گزارش شده است که عبارت است از: لوح محفوظ، نفوس سماوی، قرآنی در آسمان، قلب پیامبر اسلام و امامان شیعه.
صُحُف جمع صَحیفه به معنای اوراق <ref name=":7" /> یا هر چیزی است که بر آن می‌نویسند. چه کاغذ باشد چه غیر از آن مانند لوح‌های سنگی یا فلزی و ...<ref name=":3" />
