ماکس اشتیرنر: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۸۴۱ در حالیکهحالی که در [[برلین]] بود، در مباحثات گروهی از فیلسوفان جوان به نام «آزادگان» (به آلمانی: Die Freien)، که بعدها تاریخ‌نگاران آن‌ها را [[هگلی‌های جوان]] نامیدند، شرکت کرد. بعضی از شناخته‌شده‌ترین نام‌ها در ادبیات و فلسفه قرن نوزدهم مانند [[کارل مارکس]]، [[فریدریش انگلس]]، [[برونو باور|برونو بائر]]، و [[آرنولد رگه]] عضو این گروه بودند. علی‌رغم باور رایج [[لودویگ فویرباخ|فویرباخ]] عضو این گروه نبود اگرچه در بحث‌های هگلی‌های جوان بسیار شرکت می‌کرد. با وجود اینکه بعضی از هگلی‌های جوان شیفته روش [[دیالکتیک]]ی هگل بودند و تلاش می‌کردند تا رویکردهایی دیالکتیکی بر دستاوردهای هگل داشته باشند، اعضای دست چپی گروه پیوند خود با هگل را شکستند که فویرباخ و بائور از اولین افراد بودند.

بعدپس از کتاب ''[[او و هر آنچهآن‌چه از اوست|خود و آنچه ازوست]]''، اشتیرنر ''نقد اشتیرنر'' را نوشت و کتاب [[ثروت ملل]] از [[آدام اسمیت]] و [[گفتار در اقتصاد سیاسی]] از [[ژان-باتیست سه|ژان باتیست سی]] را به زبان آلمانی ترجمه کرد که برای او سود کمی داشت. او همچنین مجموعه‌ای از متون را با عنوان ''واکنش تاریخ'' در سال ۱۸۵۲ نوشت. اشتیرنر در سال ۱۸۵۶ در برلین بر اثر نیش یک حشره سمی درگذشت. گفته می‌شود که برونو بائور تنها هگلی جوانی بود که در مراسم خاکسپاری او حاضر بود.