زبان تسزی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تسزی (цезйас мец)''' که با نام '''دیدو '''نیز شناخته می‌شود، از زبان‌های شمال شرقی [[قفقاز]] است که دارای ۱۵٬۳۵۴ [[گویشور]] مسلمان است. این گویشوران در منطقه کوهستانی [[تسونتا]] <nowiki/>واقع در جنوب غربی [[داغستان]] <nowiki/>در [[روسیه]] <nowiki/>زندگی می‌کنند. نام تسز از واژه تسز که به معنی «عقاب» است مشتق شده که به احتمال زیاد ریشه‌ای محلی دارد. نام دیدو از واژه [[زبان گرجی|گرجی დიდი]]<nowiki/>به معنی «بزرگ» مشتق شده است.

تسزی فاقد سنت نوشتاری است و به ندرت به صورت نوشتار درآمده است. زبان [[زبان آواری|آواری]] و [[زبان روسی|روسی]] به عنوان زبان نوشتار محلی، حتی در مدرسه، استفاده می‌شوند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=آکادمی زبان سلکت|نشانی=https://selectt.ir/|تاریخ=2013-08-06|بازبینی=2021-09-20|کد زبان=fa-IR}}</ref> با این حال تلاش‌هایی در جهت توسعه [[دستور خط]] برای زبان تسزی و گویش‌های مرتبط با آن، به هدف ثبت سنت‌های محلی، صورت گرفته است؛ به همین منظور غالباً از نویسه‌های [[الفبای سیریلیک|سیریلیک]] آواری استفاده می‌شود. تسلط بر زبان آواری در مردان بیش از زنان مشاهده می‌شود؛ و جمعیت جوانان بیش از زبان تسزی، گرایش به تسلط بر زبان روسی دارند که به نظر می‌رسد به دلیل فقدان تحصیلات به زبان تسزی و در مورد این زبان است. تسزی در مدرسه آموزش داده نمی‌شود و کودکان در پنج سال ابتدایی مدرسه زبان آواری و پس از آن زبان روسی را می‌آموزند.

گرامر تسزی اولین بار توسط زبانشناسی [[زبان گرجی|گرجی]] در ۱۹۶۳ بررسی شد.