آینه‌کاری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
کاربرد آئینه کاری سنتی ایرانی در معماری ایران
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴:
[[پرونده:Aenekari.jpg|بندانگشتی|آینه کاری بر روی سر در ورودی]]
[[پرونده:Palacio de Golestán, Teherán, Irán, 2016-09-17, DD 27-36 HDR PAN.jpg|بندانگشتی|چپ|نمایی از تالار اصلی [[عمارت بادگیر]] در کاخ گلستان]]
'''آینه‌کاری''' نوعی تزیین داخلی بناها، بابناها،با چسباندن قطعه‌های کوچک [[آینه]] به شکل‌های هندسی و گل و بته‌های مختلف است. در این رشتهٔ هنری، هنرمند آینه‌کار با استفاده از [[شیشه|اینه]] و برش آن به اشکال متنوع، فضایی درخشان و زیبا در بناها می‌آفریند که از بازتاب نور در قطعات بی‌شمار آینه [[تشعشع]]، درخشش و زیبایی در تزیینات بناها ایجاد می‌شود و پوششی بسیار مناسب و زیبا برای تزیین بنا از نظر استحکام و دوام است.
 
این هنر یکی از شاخه‌های هنرهای تزیینی [[ایران]] است و از ابتکارهای ویژهٔ هنرمندان ایرانی به‌شمار می‌آید و در دوره [[ساسانیان]] رایج بوده‌است. از آیینه کاری‌های بجا مانده می‌توان بنای دیوانخانهٔ شاه طهماسب صفوی (۹۳۰–۹۸۴ق/ یا ۱۵۲۴–۱۵۷۶م) در قزوین را نام برد.{{مدرک}}